Op reis naar de Bodensee

Op reis naar de Bodensee (deel 1)

Idee en de planning

Het idee

Je zult het wel vragen hoe ik op het idee kwam. Eigenlijk speelt dat idee al enige jaren, toen ik nog bij mijn huidige werkgever werkte. Bodensee is niet alleen toeristisch interessant maar ook filatelisch interessant (mooie datum/plaats-stempels op brieven). Het meer is omgeven door 3 landen en een piepklein vorstendom in de buurt. Nu is dat idee werkelijkheid geworden doordat ik mijn huidige baan heb opgezegd. Voordat ik begin bij een nieuw werkplek heb ik 1,5 weken vakantie tegoed. Eigenlijk is het 3 weken, maar de resterende 1,5 week vakantie tegoed heb ik laten uitbetalen om deze reis te kunnen financieren.

Waarom alleen reizen

Veel doven durven niet zonder tolk of begeleider reizen. Ook reizen ze via de reisorganisaties. Ik hou niet van zo'n georganiseerde groepsreizen met al die verplichtingen. Ben al heel lang gewend om alleen te reizen. Je leert jezelf en andere mensen die je tegenkomt beter te kennen. Soms is reizen met je beste vriend/-in of partner op zich heel leuk maar heel onbevangen genieten met een open blik is onbetaalbaar. 

Talloze toeristische mogelijkheden

Er zijn ongeveer 160 toeristische mogelijkheden in de toeristengids Bodensee! Erlebenisplaner Sommer (zie foto).  Ik heb bewust gekozen voor puur om te ontspannen via de rondvaartboten, leuke bergactiviteiten en spannende belevenissen. Dat betekent dat ik citytours, musea, attracties vermijd, je hebt immers mooie uitzicht op de steden aan het meer op die boten. Gewoon relaxed genieten met een drankje aan je hand. Een museum wil ik wel beslist bezoeken maar vertel wel later welke.

Het plannen van de reis

 Allereerst is het van belang dat je de overnachtingen, eventuele tolvignet voor Zwitserland en/of Oostenrijk en pasje voor de gratis voor het bezoeken van de toeristische plekken en het gebruik van het openbaar vervoer in het bijzonder boottochten, kabelbanen, etc. eerst regelt. 

Die pasje kan men aanvragen bij de toeristenbureau Bodensee Erlebeniskarte, zie http://www.bodensee.eu .

Men moet kiezen uit 3 soorten kaarten en 3 tijdsduur.

Bodensee Erlebeniskarte SOMMER Landratten exclusief boottochten/openbaar vervoer per boot.

Bodensee Erlebeniskarte SOMMER Seebären inclusief boottochten/openbaar vervoer per boot.

Bodensee Erlebeniskarte SOMMER Sparfuchse idem als boven maar iets beperkter.

Tijdsduur van de geldigheid: 3, 7 of 14 dagen.

Ik heb gekozen voor de Ik heb gekozen voor de Bodensee Erlebeniskarte SOMMER Seebären met tijdsduur van 7 dagen voor € 99,= omdat het mij beste aansloot en het meest voordeel oplevert. Zeker minstens 3 weken van tevoren reserveren, want de kaart en de gids worden per post toegestuurd. 

Tolvignet kan men bestellen bij de ANWB. Het beste is minimaal 1 week van te voren bestellen via de website van de ANWB. De tolvignet wordt ook per post toegestuurd in een onopvallende envelop. onopvallende envelop. TIP: plak de tolvignet pas op de voorruit van de auto net voordat je gaat reizen.

Wat de overnachtingen reserveren betreft, had ik via http://www.bookingcom rond gekeken wat de gunstige prijzen zijn. Als je het gevonden hebt, zoek de website van de betreffende hotel/hostel op, dan kun je de prijzen vergelijken. Het viel me op als men direct gaat reserveren de prijzen iets lager zijn wanneer men via http://www.bookingcom reserveert.

Reis met mij mee, volg mij via Instagram.

Complete blog kan in een pdf-bijlage op aanvraag toegestuurd worden.

Grüss Gott, Grüezi, Grüas, groetjes van Harry

Op reis naar de Bodensee (deel 2)

Idee en de planning (vervolg)

Waarom Lindau als verblijfplaats uitgekozen

Ik had Lindau als verblijfplaats gekozen om deels sentimentele en praktische redenen. Mijn grootouders aan mijn vaderskant waren in jaren 50 op vakantie geweest en had hun oude zwart-wit foto's en souvenir als kind gekeken. Ander reden is meest in de hand liggend praktisch.

Lindau is een perfecte uitvalbasis voor de boottochten. Verder is de afstand tot Oostenrijk (5 km) het korst. Zwitserland en Liechtenstein zijn dan ook sneller te bereiken per auto via Oostenrijk. Om die reden heb ik alleen de Oostenrijkse tolvignet gekocht via de ANWB zie deel 1, het kost inclusief verzendkosten voor 10 dagen €11,95. Zo vermijd ik de dure Zwitserse tolvignet. Deze is alleen te bestellen voor € 38,70 voor 1 jaar. Tolvignet voor korte tijdsduur is niet mogelijk. Vanuit Oostenrijk kan men makkelijker via de tolvrije Hauptstrassen, vergelijkbaar met Rijkswegen in het oosten van Zwitserland rijden. Ook vermijd je dure autoveer tussen Frederichshafen en Romanshorn, die €22,60 kost voor een auto tot 4 meter lang is in een enkele reis.

Leuke hostel uitgekozen

Ik had Boutique Hostel Lindau Das Mietwerk uitgekozen vanwege de gunstige prijzen voor de meerpersoonskamer die men met andere gasten deelt. Het is een verbouwde villa uit 1888 nabij het centrum van Lindau. Het kost €27,00 per nacht exclusief ontbijt. Eenpersoonskamer kost €42,00 per nacht. Er wordt biologisch ontbijt geserveerd voor à € 9,90 per persoon op een buffet. TIP: maak extra boterhammen klaar voor de lunch als men op stap gaat.

Das Mietwerk is 100% groen milieubewust en serveert biologisch menu. Waarom ik voor meerpersoonskamer heb gekozen had, heeft deels met de prijs te maken en wilde verblijf zo lang mogelijk maken. Ander reden is dat ik van oudsher gewend ben om met anderen in een kamer personen te delen. Niet zo lang geleden toen ik voor mijn werkplek ver van huis door de week moet overnachten in een “villa” met Poolse medebewoners. Ik heb daar leuke contacten aan overgehouden met drank als smeermiddel. Alleen zijn de kamers niet zo erg comfortabel. Slaapmasker is handig om te voorkomen dat je wakker wordt als er ineens licht aan gaat wanneer iemand de kamer ingaat. Slaapmasker is normaal gesproken bijna niet te koop in de gewone winkel. Had die van Etos geprobeerd maar zat te strak. Dus ik googelde maar op de internet naar een webwinkel die gespecialiseerd is in slaapmaskers. Ja, dat was heel makkelijk: http://www.slaapmasker.com had er geen spijt van gehad, perfect passend.

Das Mietwerk schijnt zeer goede beoordelingen te hebben maar ik geef pas een beoordeling als de vakantie voorbij is.

Op reis naar de Bodensee (deel 3)

Onderweg naar Lindau of Konstanz

Aanbevolen route naar Lindau of Konstanz 

Afhankelijk van de eindbestemmingen Lindau of Konstanz zijn er twee snelle routes, mogelijk, bijna merendeel over de Autobahn. Heb met behulp van de Google Maps de meest optimale routes laten maken. Het verrassende is dat de route vanuit Midden-Limburg via Roermond voert, namelijk vanuit de A73 de N280-Oost richting Mönchengladbach in plaats van de gebruikelijke route via A2 tot de knooppunt Kerensheide en A67 richting Aken en Keulen. Vanuit Noord-Limburg is het logischer via de A73 door Venlo te volgen richting A74 Mönchengladbach, gaat verder als A61 in Duitsland, heerlijk lang doorrijden op zelfde route.

Kaart richting Konstanz zie link: https://goo.gl/maps/v2Fzeugt3N92

Kaart richting Lindau zie link: https://goo.gl/maps/psD8UJ9PmBT2

Eventuele verkeershindernissen onderweg

A61 ten zuiden van Mönchengladbach zijn er wegwerkzaamheden gaande. Deel van A61 wordt afgebroken ten gunste van de bruinkoolwinning, later dit jaar of volgend jaar. Er wordt tegelijkertijd een omleidingsroute in de vorm van de Autobahn aangelegd over de reeds afgegraven locatie van de bruinkoolwinning.

A8 tussen Stuttgart en Ulm wordt een deel van de bochtige en gesplitste Autobahn rechtgetrokken. Tegelijkertijd wordt er een hogesnelheidslijn tussen Stuttgart en Ulm naast de Autobahn aangelegd.

Vermijd ook de spitsuren rond de grote steden Ludwingshafen, Mannheim, Karlsruhe, Pforzheim, Stuttgart en Ulm. Geheid files voor de knooppunten (Autobahnkreuz of Autobahndreieck).

Tussenstops onderweg

Ik ben voor mezelf van plan om tussenstops te maken in Mannheim, Karlsruhe en Stuttgart. Waarom juist deze steden? Sommigen weten dat ik graag toeristische stempels op kaarten of brieven verzamel als ik op vakantie of zomaar toevallig onderweg ben. In de bovengenoemde steden zijn er hoofdpostkantoren met een loket speciaal voor de verzamelaars ingericht met speciale toeristische stempel, zie voorbeeld hieronder:

Een nadeel is dat deze steden in de Umweltzones (milieuzones) liggen. Als men geen groene Umweltzone-sticker beschikt, die aan de voorruit van de auto geplakt is, riskeert men de boete van €80,00 . Dat was vorig jaar gebeurd in Aken. Die heeft zopas een milieuzone ingesteld. Veel toeristen uit Nederland en België wisten dat toen niet en waren verrast met de boete. Gelukkig beschik ik sinds een paar jaar over een groene Umweltzone-sticker. Men kan dit eenvoudig via de ANWB bestellen, die wijst door naar de TÜV, die kost €18,15. Een goedkopere alternatief die maar €12,50 kost kan men bestellen via de website: http://milieustickervoorduitsland.nl. Om privé redenen is de kenteken van mijn auto weggeretoucheerd. Bewaar de afschrift en velletje van deze sticker na het plakken loskomt in de papieren voor het geval dat er gecontroleerd door de politie moet worden om de fraude tegen te gaan.

Wie niet over een Umweltzone-sticker beschikt, geen nood! Gewoon die grote steden aan de route links laten liggen. Er zijn ook op dit moment geen plannen van de steden aan de Bodensee de Umweltzone in te stellen. TIP: als men later wil reizen, bv volgend jaar, hou wel in de gaten welke steden die van plan de Umweltzone wil instellen. Check bijvoorbeeld via de bovengenoemde website, dan ga naar de overzicht steden.

Ideale tussenstop midden in de route

Als men behoefte aan beweging heeft, ideaal voor de gezin, is de toeristische plaatsje Alzey ideaal. Het ligt nagenoeg precies in het midden van de route. Umweltzone-sticker is op dit moment niet nodig. Men kan het beste een paar uur de benen uitstrekken voor een wandeling door het historisch centrum en genieten op een terras of zo. Voor een indruk googel maar de afbeeldingen van Alzey.

Tot slot: 

Niet te vergeten als men gaat vertrekken, de tolvignet van Oostenrijk op juiste plaats te plakken als men van plan dagtochten naar Oostenrijk (of via Oostenrijk naar Zwitserland of Liechtenstein reizen) wil plannen tijdens de vakantie. Het is namelijk verplicht om de juiste plaats te plakken. Linksboven tussen de rand en de achteruitkijkspiegel. Bewaar de onderste gedeelte bij de papieren voor het geval als er gecontroleerd door de politie moet worden om tegen de fraude te gaan.

Op reis naar de Bodensee (deel 4)

Eindelijk op weg naar Lindau!

Bij het vertrek

Voor het vertrek had ik mijn auto van te voren volgetankt. De hele tankinhoud moest wel voldoende zijn om hele reis te overbruggen. Verder heb ik een moderne reiskoffer met wieltjes en slot bij Tedi in Waldfeucht voor €40,00 gekocht. Die voldeed prima aan de eisen van een globetrotter.

Mijn reisbagage past prefect in de kleine kofferruimte van mijn auto! Ik heb bewust geen navigatie systeem meegenomen, want het had weinig zin. In Duitsland zijn overal wegwerkzaamheden gaande die zeer lang duren. In tegenstelling tot Nederland worden ze maar in delen aangepakt vanwege beperkte financiële bijdragen vanuit het overheid aan de bedrijven die aan de wegen werken in plaats van de totale lengte van de betreffende weg. Het positieve eraan is dat de weg niet versmalt van de gebruikelijke 2 rijstroken naar 1 rijstrook per richting. De files zijn daarmee vrij kort.

Eerste pauze in de Moseltal

Net na het zuiden van Mönchengladbach op A61 heb ik een enorme baggermachine gespot die de bruinkool aan het graven was, zó dichtbij de Autobahn maar achter het geluidswal. Na iets meer dan twee uur na het vertrek pauzeerde ik bij de snelwegrestaurant Serways met uitzicht op westelijke Moezeldal, prachtig om te zien. Zie http://www.aussichtspunktmoseltal.de .

Kleine tussenstop in Mannheim

Kleine tussenstop in Mannheim Vanuit de A61 is er een aftakking richting Ludwigshafen en Mannheim in de vorm van een gelbe Autobahn, soort vierbaans autoweg. De stad Mannheim heeft soortgelijke stratenpatroon net als in New York, met rechte straten. Let op de stratennamen, alleen in enkel hoofdletter en nummer per straat. Zo is het postkantoor gevestigd op straat O2 2-10. Daar heb ik mijn eerste brief laten stempelen met speciale stempel van de filatelie loket.

Verder naar Karlsruhe

Vanuit Mannheim via Ludwigshafen reed ik over de gelbe Autobahn B9 richting Karlsruhe om de files te vermijden voor de knooppunten van A61 en A6, van A6 en A5. In Karlsruhe kon ik door de wegwerkzaamheden niet het postkantoor vinden. Ben een half uur kwijt aan het zoeken, maar de moeite is niet waard. Dus gewoon doorrijden naar Stuttgart. De brief stuur ik achteraf naar dat betreffend postkantoor voor de filatelie loket stempel.

Laatste grote tussenstop in Stuttgart

Bij Karlsruhe begint de beruchte Autobahn A8 richting München. Hoewel de A8 grotendeels zesbaans is is er een echte fleshals in Pforzheim. De Autobahn daar versmalt zich van zesbaans naar vierbaans in een dal. Aan beide kanten files naar beneden tot gevolg. Na Pforzheim was het gelukkig redelijk opschieten naar Stuttgart. De entree naar het centrum van Stuttgart is indrukwekkend. Vanuit A8 de bochtige B14 nemen, voert het door de hellingen en smalle tunnels rechtstreeks het centrum in. In het centrum aangekomen heb ik mijn auto onder de Schlossplatz geparkeerd. Uiteraard eerst naar het postkantoor gegaan voor de filatelie loket stempel.

Daarna heerlijk lunch genuttigd en ontspannen in een terras zitten, al regent het wat druppeltjes zat onder de luifel, maar het uitzicht is mooi. Het centrum ligt in de diepe dal. Zo had ik uitzicht naar boven, waar de televisietoren bovenaan de heuvels zich uittorent waar ik daarna ging bezoeken voor de fantastische uitzicht.

De weg naar de Fernsehturm was erg moeizaam, in verband met de wegwerkzaamheden waar de stoplichten (Ampels) niet werkten. Daardoor waren de kruispunten haast verstopt. Was ruim meer dan 30 minuten kwijt. Bij de Fersehturm aangekomen was ik stomverbaasd dat de diameter van de toren aan de voet maar 10,8 meter bedraagt in tegenstelling tot de televisietoren in Roermond. De uitzichtpunt is op 150 meter hoogte. Het was de moeite waard om te zien. Zie http://www.fernsehturm-stuttgart.de .

Laatste etappe naar Lindau

Weer de A8 richting Ulm en München rijden. Tussen Stuttgart en Ulm splitst de Autobahn zich op over een originele tracé die voor de Tweede Wereldoorlog aangelegd zijn. Die is erg bochtig waar er niet harder dan 80 km per uur gereden mag worden. Best spannend. Er zijn plannen om dit stukje geschiedenis recht te trekken maar er zijn nog geen tekenen daarvan. Naast de A8 wordt er hogesnelheidslijn aangelegd. Veel bouwactiviteiten alom.

Om stukje richting Lindau af te snijden ging ik door Ulm binnendoor te rijden via de stadsautoweg B10 en B28. Helaas is er een 10 km lange stuk waar er 50 km per uur gereden mag worden. Na Ulm was het lekker op te schieten op A7 en A96. Vlakbij Lindau op A96 wou ik de snelwegkapel bekijken die aan het parkeerplaats lag. Helaas zat het verstopt met trucks uit Oost-Europa. Dus de moeite was niet waard om het te bezichtigen. Lindau ligt aan de laatste afslag voor de Oostenrijkse grens.

Bij das Mietwerk Boutique Hostel aangekomen

De hostel was makkelijk te vinden. Amper 50 meter van de hostel ligt een openbare parkeerplaats waar er betaald moet worden, maar ik had de tip gekregen om een weekabonnement te nemen voor slechts 10 euro! Gewoon 10 euro in munten bij het parkeerautomaat in te gooien. Helaas is de volgende dag een marktdag, dus men moet de auto's verplaatsen naar de omliggende straten. Gelukkig is dat weekabonnement geldig.

Bij de receptie werd ik hartelijk ontvangen. Ik heb een kamer met 3 stapelbedden voor mij alleen toegewezen gekregen. Althans voor de eerste 2 nachten.

Voor volledige informatie over die hostel zie http://www.dasmietwerk.de .

Voor het eerst uiteten in Lindau

Had een reuze honger gekregen alleen het begon hevig te regenen buiten. Kreeg een paraplu te leen en ik droeg natuurlijk de hoed erbij, zodat ik droog genoeg ben. Vanuit het hostel naar het oude stadscentrum van Lindau die in een eiland lag, slechts verbonden met een dam waar er treinsporen liepen naar het Centraal Station (Hauptbahnhof). Er liep voet- en fietspad naast die sporen. Het is 30 minuten lopen naar het centrum. Er waren ruim voldoende restaurants te vinden, maar ik wilde voor de plaatselijke specialiteiten gaan. Het eerste restaurant die ik bezocht heette Wissinger in Schlechterbrau. De menu zag er goed uit. Kreeg de tafel en menukaart toegewezen, zij naar achteren. Wou bestellen maar wachtte 30 minuten op een ober die maar niet langs kwam. Die had alleen maar een oog naar andere gasten toe. Dus ik verliet die restaurant zonder het te bestellen. Vlakbij het oude raadhuis lag een heel mooi historisch pand met wijnwinkel annex restaurant Weinstube Frey. Men is vriendelijk tegenover me in een mooie en oude restaurant bovenop de wijnwinkel. Had een heerlijke plaatselijk specialiteit gegeten. Bier was ook heerlijk, een groot glas lichte Weizen-bier.

Met voldaan gevoel liep ik terug naar de hostel. Het regende steeds nog erg hard. Zag een grote kikker op de weg springen. Ik maakte er een kiekje ervan. Moe van zo'n vermoeide reisdag plofte ik neer op de onderste bed van de stapelbed.

Op reis naar de Bodensee (deel 5)

Een trip per boot naar Bregenz (Oostenrijk)

Mijn eerste ontbijt bij de hostel

Vanaf 7:30 ochtends werd bij het souterrain een biologisch ontbijt buffet opgemaakt. Vrijwel was het alles biologisch, wat het erg lekker smaakte. Alleen de prijs voor een ontbijt was iets hoger dan normaal. Het kost €9,90 per ontbijt. In principe mag je zoveel eten wat je wilt. Maar na 3 harde broodjes, koffie en een fruitsap is het wel zo'n welletjes!

Het verkennen van het oude centrum van Lindau

Na de hevige regenbui gisteravond was het weer wat vriendelijker geworden, bijna alles was het droog buiten. Ging langs het spoor naar het centrum van Lindau op een eilandje. Wat mij opviel dat er ouderwetse overwegen, seinpalen, etc. waren dit alles nog met de kabels door de sein- of overwegwachter bediend werd. Er zijn geen knipperlichten maar je moet wel op de klepel letten of die tegen de bel sloeg, dan wist je gelijk dat de slagbomen naar beneden gingen. Soms duurde het ongeveer 3 minuten eer dat de trein passeerde.

Het centraal station van Lindau wordt bediend door 4 spoorwegenmaatschappijen. Ten eerste de DB, die het station de eindhalte is van diverse RE-treinen, klein boemeltje vanuit Kempten tot door de oude diesellocomotief getrokken of geduwd met dubbeldeksrijtuigen vanuit Stuttgart, Ulm en Augsburg. Verder Intercity vanuit München. Ten tweede de ÖBB die een regelmatige elektrische stoptrein dienst met bestemming Budenz of Innsbrück onderhoudt. Den derde de SBS CFF die een paar per dag vanuit Zürich aankomt en vertrekt. Ten laatste de ALEX, de plaatselijke spoorwegmaatschappij in Beieren, door de modern getrokken en geduwd diesellocomotief met gewone rijtuigen als stoptrein vanuit München. Dit maakt alles aantrekkelijk voor de trein spotters en modelspoor fanaten.

Het centrum van Lindau is bijna helemaal historisch met prachtige schilderachtige gebouwen. Alleen is het té toeristisch met kleurrijke borden. Maar bij de stille steegjes zijn puur maagdelijke gebouwen te bespeuren, ideaal om mooie foto's te schieten.

Het opvallendst en meest mooi kleurrijk gebouw is ongetwijfeld het oud raadhuis. Het gevel is prachtig beschilderd. Het gebouw zelf stamt uit 1422, werd een keer gebruikt door de keizer Maximillian I als Rijksdag in 1496.

Met de rondvaartboot naar Bregenz

Liep door naar de kade waar de rondvaartboten aan- of afmeren die regelmatige dienstregeling onderhoudt met bijna alle havenplaatsen aan de Bodensee tot aan Schaffshausen, zo'n 50 km verderop ten westen van Lindau. Ik kwam bij de Duitse rondvaartboot “Schwaben” aan boord, die naar Bregenz voer. Zie boordstempel hieronder:

Het was ca. 20 minuten varen naar Bregenz. Aangekomen in Bregenz liep ik direct bergopwaarts door naar de kabelbaan die me naar de Pfänder (berg van 1064 meter hoog) bracht.

Het was erg lang geleden dat ik met de kabelbaan ging. Dat was in 1973 met mijn school op reis naar Lourdes. Omdat ik snel naar het station liep had ik de eerste uitzicht naar voren zodat ik mooie foto's en video's kon schieten. Aangekomen op de top van Pfänder waren er twee uitzichtpunten: uitzicht op de Bodensee beneden en aan de andere kant een ander uitzicht op de Oostenrijkse Alpen. Foto van de uitzicht op de Bodensee hieronder:

Aan de andere kant:

Terug aan de voet van de Pfänder, in het centrum van Bregenz dus. Ging eerst naar de bank om wat euro's voor Zwitserse Franken te wisselen waar ik die over een paar dagen ga gebruiken. Daarna naar het postkantoor om mijn paar brieven met mooie Oostenrijkse postzegels te laten plakken en af te stempelen. Daarna het stadscentrum verkend. Het centrum is vrij recent verbouwd met lange winkelstraten met afwisselend oude en moderne gebouwen wat men in de meeste steden aantreft, dus niet echt historisch of schilderachtig. Maar het boulevard langs de kust van de Bodensee is leuk om te slenteren langs de terrassen. Ga heuvelopwaarts achter het centrum wandelen in het bijzonder op de Kirchstrasse. Heel charmante straatje waar men bijna geen toeristen daar aantreft.

Loop verder langs de Kirchstrasse dan zul je twee markante dingen ontdekken: een Oostenrijkse versie van de Manneke Pis en een smalst huisgevel van heel Europa die maar 57 cm lang is, te vinden in de huisnummer 29. Weer terug het centrum in liet ik van heerlijke thee met plaatselijk gebak genieten op een terras voor de banketbakkerij (Konditerei). Toen werd het tijd om de rondvaartboot die naar Lindau vaart aan boord te komen, nl. op “MS Austria”

Terug in Lindau

Het was middels s'-avonds geworden en had flinke honger van gekregen. Slenterde vanuit de kade via de achterafstraatjes in het centrum tot ik een leuk Grieks restaurant zag die Akropolis heette. Het was heel stijlvol tafelen, de menu was klein beetje anders dan wat men in Nederland gewend is. Had gelijk meteen grote fles mineraalwater besteld om de sterke anijssmaak gebruikelijke welkomstdrank ouzo in mijn mond weg te spoelen. Het verbaasde me dat ouzo pas als de diner aan de gang was geserveerd was in plaats van het begin van de diner. De diner was heerlijk, maar het nagerecht was nog verrukkelijker, een soort godenmaal. Een bord mooi versierde yoghurt met honing en noten, mooi gegarneerd met sinaasappelschijfjes.

Let wel, na een flinke wandeling naar het hostel kreeg ik een flinke aandrang om een grote boodschap achter te laten!

WAARSCHUWING VOOR DE MENSEN MET HOOIKOORTS

In de Alpen groeien veel bloemen waar er veel stuifmeel en pollen weg waaien richting de Bodensee. Elke dag kreeg ik die stuifmeel op mijn brilglazen. Op sommige plekken van de Bodensee zijn er geelachtig slierten van geklonterde stuifmeel te zien. Dus hou er rekening ermee, raadpleeg van te voren via internet http://www.weeronline.nl . Typ dan de betreffende plaatsnaam, maakt niets uit of het in Nederland of in het buitenland is.

Op reis naar de Bodensee (deel 6)

Een trip per boot naar Insel Mainau aan de andere kant van de Bodensee.

Vertrek vanuit Lindau

Ik had met een leuke dame, wie ik uit respect en discretie niet alles prijs wil geven, samen ontbeten. Ze werkt als specialiste in een beroemd Berlijns ziekenhuis Charité, en ze wilde anoniem er tussen uit voor om te ontspannen. Na het ontbijt ging ik meteen naar de kade om de eerste boot pakken voor 3 uur durende reis naar de Insel Mainau, helemaal aan andere kant van de Bodensee in de buurt van Konstanz. Weer hetzelfde boot “Schwaben” zoals die van gisteren. Die vertrok al om 9.40 uur. Helaas voor alle passagiers was de windrichting erg ongunstig. De boot kreeg flinke wind van voren zodat het dieselrook uit de schoorsteen de hele boot vulde, ook binnen in de cabines. Kreeg er hoofdpijn van, zeker niet van de zeeziekte haha. Ging aan de reling zitten om zoveel mogelijk frisse lucht te happen.

Waarom Insel Mainau?

Het eiland Mainau was en is nog steeds in eigendom van de adel. Het heeft hele lange geschiedenis die teruggaat tot in het Romeins tijdperk . Het was daarna in het bezit van de Benedictijnse kloosterorde. Met de beslagname van de kerkgoederen door Napoleon kwam in het bezit van de groothertogdom van Baden. Het eiland werd gebruikt als zomerverblijf. Door de reizen van de groothertog Frederik van Baden nam hij veel tropische boomsoorten mee en maakte het eiland een park rond zijn slot. In 1932 kwam het in de handen van de graaf Lennaert von Wisborg. Die heeft het eiland tot een toeristische attractie gemaakt met bloemenpark, vlindertuin, barokke slot en kapel, serres met tropische bomen en planten, restaurants, etc. Hieronder een stempel en speciale postzegel van Mainau. Zie ook http://www.mainau.de .

Na het aanleggen van de boot aan de kade van het eiland Mainau ging ik naar de kassa. Helaas is mijn kaart van Bodensee SOMMER Seebären Erlebeniskarte niet geldig dus ik moet volle toegangsprijs van € 21,00 betalen. Desondanks werd het eiland drukbezocht door de toeristen uit de gehele wereld. Sommige plekken waren erg druk bezocht maar er waren veel stille mooie plekken daar. Het werd inmiddels tijd voor een lunch in de Biergarten. Bestelde daar zogenaamde “deftiges Essen”, Beiers voor pul bier en worstensalade met brood in 1.

Na het nuttigen van deze lunch liep ik heuvelopwaarts naar de barokke kapel toe. Die was echt prachtig beschilderd en rijkelijk voorzien van mooie beelden van gips, marmer en hout.

Het was een genot om te zien alsof je je in een hemel beland werd. Toen het tijd was om weer met beide voeten aan de grond te staan ging ik naar het postkantoortje om mijn brief te voorzien van een stempel en speciale postzegel zoals de foto bovenaan. Onderweg naar de vlindertuin zag ik erg hoge bomen in het park wat niet in Europa voorkomen. Het zijn cederbomen die tot ca. 50 meter hoogte groeien. Best indrukwekkend om te zien. In de vlindertuin aangekomen was het druk bezocht, maar desondanks fladderen de allerlei soorten vlinders vrolijk rond. Ze landen op je armen, handen, zelfs tot mijn mond tot de hilariteit van anderen. Ik heb me snel foto's door anderen laten maken. Wat een ervaring!

Na van al die opwinding bekomen slenterde ik door de mooie park met veel kleurrijke bloemen, gewoon door elkaar geplant zijn, omgegeven door de bomen. Je waant je alsof je Dorothy bent in het land van de tovenaar van Oz. Alleen het kleur geel op de wandelpaden ontbrak!

Terug naar de aanlegsteiger voor de laatste boot richting Lindau. Het was weer hetzelfde boot “MS Austria”. Tot mijn genoegen kreeg ik de wind mee, zodat de dieselrook uit het schoorsteen naar voren woei. Verder scheen de zon volop vanuit het westen terwijl de boot naar het oosten voer. Perfecte omstandigheden dus! Genoot met volle teugen buiten aan de reling met lekker glas cola's met ijs en citroen op de tafeltje bediend door leuke behendige serveerster die de dienblad op haar hand goed recht kon houden terwijl de boot schommelde.

Terug in Lindau

Na een mooi en ontspannen bootreis liep langs de Centraal Station richting de hostel. Eethuisje “Essbahnhof” viel me op, want ik wilde graag echt Beiers gerecht eten. De eigenaar die ook als kok werkte verwelkomde me als een vriend. Voelde meteen thuis in zijn tent. Bestelde een variant van “deftiges Essen” dit maal een salade met echte gesneden worsten, verder groenten en gebraden aardappels. Ze waren heerlijk gekruid. Mijn complimenten voor hem! Na een fooi gegeven te hebben kreeg ik van hem snoepjes. Daarna leuke foto van ons samen gemaakt door zijn vrouw.

Terug in de hostel trof ik twee leuke kamergenotes aan in mijn kamer. Eentje kwam uit de wijnstad Würzburg en een ander uit Stiermarken in het zuiden van Oostenrijk. Helaas kwamen ze voor de privé-zaken, niet voor de vakantie. Na leuk kennis gemaakt te hebben viel ik alweer in slaap.

Op reis naar de Bodensee (deel 7)

Voor het eerst naar Zwitserland

Via Oostenrijk onderweg naar Zwitserland

Na een gezellig ontbijt met mijn kamergenote uit Oostenrijk genuttigd te hebben ging ik met mijn auto die al 2 dagen niet gebruikt werd, weer op weg. Ik ging meteen de Autobahn op in zuidelijke richting over de grens met Oostenrijk. Direct na de grens lag een lange tunnel van 6 km lengte op deze route. Na de tunnel nam ik de afrit no. 27 richting de grens met Zwitserland. Al bijna 1 km voor de grens stond er een rij trucks te wachten op rechtse weghelft. Gelukkig mochten ik en andere autobestuurders hun links passeren zolang er geen tegenliggers waren, maar het had wel een kwartje geduurd. De grenskantoor lag net vóór de rivier de Rijn. Na de grens begon de weg langzaam te stijgen met de haarspeldbochten, het hield maar niet op tot dat ik in Appenzell, beroemd om de zeer sterk ruikende kaas, aankwam.

Van Appenzell naar de berg Säntis

Vanaf Appenzell tot Urnäsch liep de weg door de mooie vallei met spoorlijn ernaast. Na Urnäsch begon de weg langzaam te stijgen, er zijn nauwelijks huizen langs de weg, richting Schwägalp, 1300 m boven de zeeniveau. Het is een gehucht aan de voet van de berg Säntis. Vanuit Schwägalp ben ik rechts afgeslagen richting de kabelbaanstation. Het viel me op dat de parkeerplaatsen naast de rijbaan bijna vrijwel leeg waren. Wist dat het koud en mistig aan de top van Säntis (2502 m) was op die dag maar wilde zelf ervaren.

Het was toch “gratis” dankzij mijn Bodensee SOMMER Seebären kaart. Waarom niet doen? Bovendien was het spannend! Ik stapte in de cabine samen met de bestuurder. Beneden was het nog helder. Halverwege kwam de cabine erg dichtbij bij de bergwand, paar meters afstand. Toen begon het misten zodat je geen hand voor je zag. Duurde nog zo'n 5 minuten totdat ik het eindstation ineens zag opdoemen. Toen met de lift naar het uitzichtpunt gegaan. Buiten was het echt ijs- en ijskoud met sneeuw en ijs, terwijl de wind hard woei. Ook was het zicht bijna nul. Waande mezelf bij de berg in de Himalaya toen ik de stupa zag. Alsof ik ineens naar Nepal verplaatst was!

Terug naar Appenzell

Na weer op de voet van de berg Säntis aangekomen ging ik op dezelfde weg terug naar Appenzell. Appenzell is de hoofdstad van de gelijknamige kanton. Stad is eigenlijk te groot woord voor een flinke dorp van 5000 inwoners. Maar het is geen gewone dorp zoals ieder dorp in Zwitserland. De architectuur van de huizen zijn heel apart, je vindt deze nergens anders in Zwitserland. Het gaat om kleurrijke houten huizen met aparte daken. Als ze in één donkerrode kleur geverfd waren zag je geen verschil meer met de Zweedse houten huizen.

Sommige huizen waren erg kleurrijk zoals de winkels of restaurants met passende thema zoals een winkel die vooral kabouters verkoopt.

Na een lunch genuttigd te hebben, ging ik het centrum rond kijken. Aangezien het weer niet zonnig was, waren er niet zoveel toeristen te bekennen. Daarna even naar het postkantoor geweest, dat was zo'n beetje alles. Ik had dus tijd genoeg om eens richting St.Gallen te gaan.

Onderweg naar St.Gallen

De weg richting St.Gallen is erg interessant omdat er een smalspoorlijn die ernaast of in het midden van de weg lag zelfs in de bebouwde kommen. De treinen reden doodgewoon als trams. St.Gallen ligt in een dal en het is een grote stad in het oosten van Zwitserland met rond 75.000 inwoners. De naam van de stad stamt af van de stichting van het klooster van Sankt Gallen in 720 op de plaats waar de monnik Gallus in 612 een kerk bouwde. Zeer de moeite waard om deze stad te bezoeken. Had mijn auto vlak bij het stadscentrum geparkeerd en je kwam in een heel mooi historisch centrum terecht met gebouwen met houten erkers.

Kuierde rond in het centrum, dat nagenoeg uit historische gebouwen bestond, kwam in een levendig markt terecht. Wat een genot om er naar te kijken. Toen werd het tijd om eens een echte plaatselijke specialiteit te proeven bij de diner. Kwam bij een leuk restaurant “Bierfalken” terecht.

Bestelde St.Galler Wurst-Rösti, een heerlijk rösti gerecht met worsten, bedekt met gesmolten kaas. Als drank werd mij aanbevolen, soort Radler maar smaakte heerlijk en niet te zoet. Het merk is Panache, licht alcoholisch bier met citroen- en edelweissbloemsmaak. Voldaan ging ik terug naar Lindau.

Helaas moest ik de snelwegen vermijden om niet betrapt te worden omdat ik geen snelwegvignet aan de autoruit geplakt had. Dat betekent dat ik de gewone weg moest nemen die door de talloze dorpen voert, flink opgehouden door talloze stoplichten en rotondes. Sommige stoplichten zijn best eigenaardig. Zwitsers staan bekend als handig volk, denk aan beroemde rode zakmes met meerdere functies. Zij combineren de wegwijzerborden met stoplichten, die de lichten horizontaal in plaats van verticaal zoals gebruikelijk, uitgevoerd zijn.

Onderweg had ik mijn auto in Oostenrijk volgetankt voor de terugreis naar huis. De benzineprijzen zijn daar nog “billiger” dan bij onze oosterburen! Gemiddeld kostte een liter super tussen 1,25 en 1,30 €. TIP: als men vlakbij Oostenrijkse grens vertoeft, ga daar zoveel mogelijk tanken. Na een leuk en gezellig gesprek met mijn kamergenote viel ik in slaap.

Op reis naar de Bodensee (deel 8)

Een dagje uit naar Liechtenstein

Onderweg naar Vaduz

Na een gezellig ontbijt samen met mijn nieuwe vriend/kamergenoot uit België, die in Keulen woont, ging ik vanuit Lindau weer via Oostenrijk op A14 tot de afrit no. 41 Feldkirch-Frästanz. Na die afrit was het redelijk druk tot aan de grens met Liechtenstein. Liechtenstein is in tegenstelling tot Luxemburg geen goedkoop land. De prijzen daar is te vergelijken met Zwitserland. Er worden met Zwitserse Franken betaald, maar in sommige zaken wordt Euro's wel geaccepteerd. Toen ik de douane wilde passeren werd ik staande gehouden door de politie. Het viel me op dat zij me eruit pikten omdat mijn auto als de enige een Nederlands kenteken had. Auto's met Liechtensteinse, Oostenrijkse en Zwitserse kentekens mochten gewoon door rijden. Had wel gemerkt dat de politie mij als Hollander verdacht dat ik bv. xtc het land in zou smokkelen. Werd aan de kant gezet, de agent schreeuwde dat ik binnen moet zitten, terwijl ze mijn papieren checkten. Daarna mijn auto overhoop gehaald. Nix gevonden. Die stoïcijnse agent stak opeens zijn duim op. Toen mocht ik gewoon verder. Voelde wel erg lang duren zo'n 30 minuten.

De weg voerde door het laagland waar de industrie domineert tot Schaan, de grootste plaats in Liechtenstein. De verkeersborden en stoplichten zijn van Zwitserse makelij. Men moet door Schaan rijden om Vaduz te bereiken. Vaduz is niet bijzonder toeristisch maar heeft maar één moderne winkelstraat met wat kunstwerken. Een van de grootste inkomstenbron is het verkoop van de postzegels en het verbaasde me niet dat er veel postzegelwinkels zijn op amper 5000 inwoners tellende plaats. Ik bezocht het postmuseum en het infocentrum voor de toerisme. Weer verkopen zij postzegels doodleuk op de ronddraaiende uitstallingen, alle uitgaven vanaf 1948 voor zacht prijsje.

Enige niet toegankelijke toeristische attractie in Vaduz De grootste niet toegankelijke toeristische attractie in Vaduz is het kasteel van de vorst Hans-Adam II waar hij woont. Het terrein is verboden voor het publiek. Het kasteel torent hoog boven Vaduz op de heuvel met prachtig uitzicht.

Vanuit het kasteel naar Triesenberg

Vanuit het kasteel voerde de smalle weg door het prachtig woud, alleen is het erg steil. De weg splitste zich tot eenrichtingsverkeer tot Triesenberg. Het centrum van het mooi bergdorpje is verpest door de lelijke parkeergarage waar men gratis kon parkeren. Gelukkig waren er nergens toeristen te bekennen ondanks prachtig zonnig weer. Ging naar hotel annex restaurant Kulm die op een uitzichtpunt lag. Wat een prachtig uitzicht over de hele Rijnvallei! At heerlijke bloemkool- en zucchinisoep met brood als lunch. Ging daarna lekker rustig aan de terras zitten, genietend van het uitzicht.

Vanuit Triesenberg naar Gaflei

Vanuit Triesenberg ging ik weer bergop rijden op een smalle weggetje met haarspeldbochten waar mijn auto net over de krappe bochten kon draaien. Onderweg waren er mooie berggehuchten te zien, paar boerderijen met een kerkje samen, meer niet. Na een moeizame beklimming kwam ik in Gaflei aan, 1483 meter hoogte. Prachtig uitzichtpunt ook op zelfde Rijnvallei maar dan bovenop Triesenberg die op 800 m hoogte ligt.

Toen ik uit mijn auto uitstapte kwam de rook van de warme rubber van mijn autobanden mij tegemoet. Ik liet mijn auto een tijdje staan om af te koelen, om van het uitzicht te genieten.

Van Gaflei naar Schellenberg

Nadat de banden afgekoeld waren, reed ik voorzichtig bergafwaarts naar Vaduz. Verder vanuit Vaduz noordwaarts naar Schellenberg. Hoewel in het noorden van Liechtenstein redelijk vlak is, is er een grote heuvelplateau waar Schellenberg boven ligt wat toeristisch interessant is. Daar zijn wandelroutes uitgezet die door de ruïnes, bossen, boerderijen, etc., voert. Ideaal voor de wandelaars die geen zware bergwandelingen willen of kunnen.

Ook ideaal voor de trekkers die in de ruïne willen kamperen mits men de regels en het natuur respecteert. In de ruïne zijn er speciaal ingerichte kampvuurplekken aanwezig. Naast de ruïne is er klein gebouwtje met openbare toiletten aanwezig, dus geen nood om je behoefte te doen in het bos! Na ongeveer halve km verder vindt men echte houten teil waar verse drinkwater uit de kraan bovenop continu stroomt. Heel zuiver uit de bron, je kunt ermee drinken of je verfrissen.

Nadat ik mijn dorst gelest had, liep ik terug naar mijn auto die geparkeerd stond bij de skateboard-baan. Toen werd het tijd om “huiswaarts” te rijden, ook via Oostenrijk.

Tussenstop in Bregenz tijdens de terugreis

Ik heb heerlijk diner gegeten bij de wegrestaurant Rosenberger aan de autosnelweg. Daar had ik een typisch Oostenrijks boerengerecht die uit zuurkool, knoedels, spek, gebakken uien en jus bestond gegeten. Het smaakte heerlijk maar het is best een zware kost!

Na een flink maal wilde ik even ontspannen, ook voor mijn maag in de terras aan de Bodensee in Bregenz. Terug in het hostel trof ik mijn kamergenote weer aan. Ondanks dat ze privézaken moest afhandelen had zij net de tijd om het centrum van Lindau te bezoeken. Ze was onder de indruk en ze zei: Schööön!! Mooie afsluiting van deze spannende dag!

Op reis naar de Bodensee (deel 9)

De laatste dag

Weer naar Zwitserland

Na een gezellig ontbijt met mijn nieuwe vriend/kamergenoot pakte ik de eerstvolgende boot richting Rorschach. Het betreft een kleinere rondvaartboot met capaciteit voor 250 passagiers. Die stak schuin over de Bodensee en de vaart duurde 1 uur.

Men heeft vrije uitzicht naar voren, je voelt de briesje in je gezicht, terwijl de bergen aan de horizon langzaam groter worden.

Aangekomen in Rorschach stond de trein op de kade te wachten die naar Heiden reed. Het is een trein met aangedreven tandrad om de steile hellingen aan te kunnen waar de gewone treinen niet kunnen rijden. Je zou verwachten dat die trein puffend en zwoegend ging beklimmen. Niks van waar! Die reed redelijk snel. Eerst reed de trein op gewone spoor tot net voorbij Rorschach. Daar begon de tandrad gedeelte, er is een heugel tussen de rails. De overgang liep erg langzaam en toen daarna reed de trein als een speer. Het uitzicht was schitterend. De contouren van de Bodensee werden steeds kleiner naarmate de trein hoger klom.

Na 20 minuten kwam de trein aan in het eindstation van Heiden. Het is in beheer van de Appenzeller Bahnen. Wilde in Heiden naar het kuuroord toe. Deze was net geopend, dankzij de pas Bodensee SOMMER Seebären hoefde ik geen entree te betalen. Het kuuroord is ca. 5 km buiten Heiden en zocht de aansluitende bus. In tegenstelling tot Nederland is er maar een nationale busmaatschappij die door de Zwitserse posterijen geëxploiteerd wordt. Het is te vergelijken met De Lijn/La Ligne in België. Het busstation bevond zich jammer genoeg niet bij het eindstation maar bergop in het stadscentrum! Jawel bij het postkantoor. Haalde net op tijd de bus. OV-vervoerpas is daar onbekend, je kunt gewoon contant betalen. Bij het kuuroord aangekomen was het niet zo druk maar het is wel heel stijlvol en modern.

Had me omgekleed om mijn nieuwste zwembroek te showen (in passend azuurblauw kleur). Toen begaf ik me in het buitenbad met jacuzzi. Hoewel het redelijk mooi weer buiten is de temperatuur van het bad aangenaam warm. Onder in het bad waren er een rij roestvrijstalen staven waar je kon liggen om je rug te verwennen met belletjes van de jacuzzi. Heerlijk was dat! Ik genoot van het landschap dat het open en bloot lag door de glazen lage wanden die als een reling fungeren.

Na genoten te hebben kleedde ik weer om voor een heerlijk lunch met aspergesoep met brood. Daarna pakte ik de bus die me weer naar Heiden bracht.

Mijn indruk over Heiden

Heiden is eigenlijk een groot dorp met 4000 inwoners. Heiden hoort bij de halfkanton Appenzell-Ausserrhodden met Herisau als hoofdstad. Het bestaat amper 400 jaar en nergens zijn er oudere gebouwen te zien maar wel opvallend veel gebouwen in classicistische stijl. Zie een foto hieronder van een kerk met zo'n stijl. Verder is er een museum die aan Henri Dunant, de oprichter van het Rode Kruis, gewijd is. Hij bracht zijn laatste levensjaren in Heiden door.

Terug naar Rorschach

Met zelfde trein ging ik weer terug naar Rorschach. De trein stopte bij de halte aan de kade. De boot die me weer naar Lindau bracht kwam pas over anderhalf uur aan. Dus ik wilde lekker genieten aan de terras van de dönerkebab restaurant Am Hafenkant. De stoep fungeerde tevens als perron van die halte. Gewoon rij huizen met kroegen en restaurants zó dichtbij waar sommige treinen voorbij razen! Bestelde lekker originele Zwitserse pils Schützengarten, qua smaak vergelijkbaar met Alfa Bier of Hertog Jan.

Raakte aan de praat met eigenaar van Koerdische afkomst, toen kwamen zijn vrouw en dochter erbij, het werd een gezellige boel. Lekker over alles gekletst en leuke foto's van elkaar gemaakt. Verder heerlijk pittig en vegetarisch gegeten. Toen werd het tijd om te vertrekken naar de kade. Helaas had de boot 30 minuten vertraging. Toen die aankwam en ik net aan bord gegaan was zwaaiden die vrouw en dochter me uit. Wat heel aardig van hun!

Toen de boot net voor de haven van Lindau aankwam vloog de zeppelin langzaam over. Wat een passend afscheid uit de geboortestreek van de zeppelin.

Laatste avond

Mijn nieuwe vriend/kamergenoot stelde me voor om mijn vakantie in stijl af te sluiten. Ik reed met hem mee naar Bregenz. Hij parkeerde zijn auto voor de casino. Waarom geen kijkje nemen? Aangezien mijn vriend een fan van het pokerspel is, waren we nieuwsgierig hoe het daar aan toe ging. We waren toch al mooi en stijlvol gekleed daarvoor. Helaas mochten we geen foto's binnen maken vanwege de discretie. Dus men zal met de foto's van hun officiële website http://www.casino.at/de/bregenz moeten doen. Hier onder een kiekje van ons voor de ingang.

Binnen was het net zo mooi als in Las Vegas. We hadden op afstand de pokeraars bezig gezien om fiches van de eigenaars te wisselen en hoe hun pokerfaces zijn. Best interessant te zien. Toen we de casino verlieten kwamen we over terrein vol dure sportwagens, zij nogal met stof/vuil bedekt. Misschien hadden de eigenaars van die sportwagens hun sportwagen vergokt en als onderpand voor hun gokschulden gebruikt???? Precies zullen we nooit weten. Op steenworp afstand werd er een beachparty bij de BeachBarBREGENZ gehouden. Leek ons wel cool om mee te maken.

Aangekomen hoorden we bijna geen muziek. We dronken wat en kregen we te horen dat pas na de middernacht live DJ-muziek gedraaid werd. Wat een afknapper! Zo hadden we geen zin en energie meer na zo'n mooie dag om te dansen. Na 1 uurtje verlieten we deze tent en gingen koffie drinken bij de terras aan de Bodensee. De oever van de Bodensee was prachtig verlicht. Toen gingen we weer naar onze kamer bij de hostel. Tot onze verbazing waren er liefst 4 nieuwe gasten naast ons aan het pitten. Dus onze kamer is helemaal bezet!

Op reis naar de Bodensee (deel 10 en slot)

Geen bijzonderheden bij de terugkeer

De terugreis verliep vrij soepel, aangezien het op zondag was, reden er nauwelijks trucks op de Autobahn. Was binnen 8 uur thuis (6,5 uur rijden en 1,5 uur pauzes in 3 tussenstops). Alleen wat file voor het knooppunt, meer niet.

Beoordeling voor Das Mietwerk

Ik had eerder in de blog geschreven dat ik pas een beoordeling wil geven na de vakantie. Wel nu was het tot daar toe erg bevallen, een paar minpuntjes na. De inrichting, sfeer en gezelligheid is top. Netheid is in het algemeen erg goed. Leuk en vriendelijk personeel. Grootste minpunt is dat er geen tafel en stoelen in de kamer aanwezig zijn om bv. met laptop te werken. Verder zijn er te weinig stopcontacten aanwezig aangezien iedereen zijn mobiel nachts wil laten opladen. Koelkastje zou ook handig zijn. Dit alles geef ik terecht een 8,5 punt voor. Als ik weer naar de Bodensee ga zou ik zeker weer overnachten in dat hostel, ik zou het ook aan anderen aanraden.

Totale uitgaven voor de reis

6 overnachtingen inclusief ontbijt en drank bij Das Mietwerk 242,59

2,5x volle tank benzine 155,00

pasje Bodensee Erlebeniskarte SOMMER Seebären 99,00

(heb dankzij die pasje 45% kosten bespaard!)

Tolvignet Oostenrijk 11,95

Overige uitgaven zoals parkeren, eten, souvenirs, dranken, etc. 380,00

(gemiddeld ca. €65,00 per dag)

Afgerond totaal: €890,00

Leuke en grappige vakantiekiekjes

Een familie van Sjors.

Doodlopende spoor

Naar elkaar wijzen, ze zien de humor niet ervan in, die Zwitsers!

Over de filatelie

Voor de postzegel- en stempelliefhebbers op brieven en kaarten die als aandenken willen scoren viel het resultaat soms tegen.

Toeristische stempels van het postkantoor: In Duitsland was het vroeger gebruikelijk bij elk toeristisch plaats, groot of klein mooie poststempel met motief op brieven of kaarten afgestempeld werden. Nu is dat maar beperkt tot de grote steden als er tenminste een filatelie loket is bij het postkantoor. Dat zijn er totaal ca. 25 in Duitsland. In Zwitserland, Liechtenstein en Oostenrijk is het ook hetzelfde verhaal. Sommige postkantoren gebruiken de toeristische poststempel niet meer. Rorscharch is een van de weinige uitzonderingen waar het echt gebruikt wordt.

Stempels van de rondvaartboot: Ieder boot heeft zijn stempel. Je moet wel gelijk vragen aan de schipper als je in de boot stapt. Hij/zij zal zeker de moeite voor je doen. Mijn complimenten voor hun!

Een leuke verrassing: Lindau en Appenzell liggen aan de route van een van de wandelroutes naar Santiago di Compostela. Bij de plaatselijke VVV kun je de stempels daar krijgen als je er om vraagt.

Stempels van de top van de berg, museum, etc. kun je ook krijgen als je er om vraagt.

Voor de treinliefhebbers

In de omgeving van de Bodensee zijn er veel mogelijkheden voor de treinliefhebbers, een waar paradijs. Het is gewoon te veel op te noemen in zo'n korte tijd dat ik op vakantie was. Daarom bewust niet gedaan, ik was er voor om alleen te ontspannen. Misschien ander keer. Hieronder zijn er leuke en nuttige links:

Smalspoorlijn Öchsle Bahn in Ochsenhausen zie http://www.oechsle-bahn.de 

LOCORAMA Romanshorn zie http://www.locorama.ch

Deutsches Dampflok- und Modelleisenbahn in Tuttlingen zie http://www.bahnbetriebswerktuttlingen.de 

Tandradspoorweg Rheineck-Walzenhausen in Zwitserland

Idem Rorschach-Heiden in Zwitserland.

Trainspotting in de omgeving van het Centraal Station in Lindau, kijk ook naar de seinen en in het interieur van dat station. Heel mooi en origineel. Daar is ook een vitrine van de modelbaanclub hieronder.

Modelbaanclub Lindau zie http://www.mbg-lindau.de .

Voor de verzamelaars van de Zwitserse bankbiljetten.

Onlangs is er een nieuwe serie Zwitserse bankbiljetten (10, 20 en 50 Francs) uitgegeven. Die van 10 Francs is zelfs verkozen tot de mooiste bankbiljet ter wereld van 2018!

Tot slot

Ik kan maar in 1 woord zeggen: Geweldig! Wie weet kom ik eens terug voor een bepaald thema.