Tweede roadtrip 2022 (6)

Op avontuur in Postojna Jama

On the adventure in Postojna Jama

Werd vroeg wakker en wilde een korte wandeling maken voor het ontbijt. De omgeving was schitterend, zo erg afgelegen omringd door de natuur. Ik genoot van de frisse berglucht. Maakte wat foto's van die omgeving.

Woke up early and wanted to take a short walk before breakfast. The surroundings were beautiful, so very secluded surrounded by nature. I enjoyed the fresh mountain air. Took some pictures of that environment.

Kwam terug voor het ontbijt in de terras en er waren verschillende gasten bijgekomen. De moeder van de jonge boer verzorgde heerlijk uitgebreid ontbijt. Kon niet helemaal op krijgen maar vond wel een zonde om de resten weg te gooien wat zij heel hard haar best gedaan had. Ik suggeerde haar om iets in te pakken voor onderweg. Kreeg ze in aluminiumfolie ingepakt terug en maakte een praatje met haar in het Slovenees (dankzij de vertaalapp). Ik vertelde dat het me deed herinneren aan vroeger toen ik in de boerderij woonde samen met opa, moeder en tante. Ze vond het fijn om te horen en vroeg me om haar de groeten aan mijn moeder te doen. Dat heb ik inderdaad gedaan en mijn moeder vond het mooi. Aan de moeder: Hvala za pozdrave v imenu moje mame. Res ji je bilo všeč. Naj z družino še dolgo ostanete srečni in zdravi!

Came back for breakfast in the terrace and several guests had joined. The mother of the young farmer provided a delicious breakfast. Couldn't quite get it up but thought it was a shame to throw away the remains which she had tried very hard. I suggested to her to pack something for the road. Got them back wrapped in aluminum foil and chatted with her in Slovenian (thanks to the translation app). I told them that it reminded me of the old days when I lived in the farm with grandpa, mother and aunt. She liked to hear and asked me to send her greetings to my mother. I did indeed do that and my mother thought it was beautiful. To the mother: Hvala za pozdrave v imenu moje mame. Res ji je bilo všeč. Naj z družino še dolgo ostanete srečni in zdravi!

Het was me een mooie ervaring en spijtig dat ik verder moet gaan. Na een fijn afscheid vertrok ik naar Postojna. Het was ruim 1 uur rijden. Ik had het zo lang er over gedroomd toen ik al klein was. Ik moest ook denken aan de film met Indiana Jones. Eindelijk was mijn droom in vervulling gegaan. Er is avonturier in mij wakker geworden. Ik had de ticket van te voren online gekocht en moest om 10.00 bij de ingang zijn. Helaas was ik net te laat en moest 1 uur wachten. Dus ik ging wat koffie drinken, leuke souvenirs kopen en kaarten klaar maken voor de stempels. 

It was a beautiful experience and I am sorry that I have to continue. After a nice farewell I left for Postojna. It was over 1 hour drive. I had dreamed about it for so long when I was already little. I was also reminded of the movie with Indiana Jones. Finally, my dream had come true. An aventure has awakened in me. I had bought the ticket online in advance and had to be at the entrance at 10.00. Unfortunately I was just late and had to wait 1 hour. So I went for a coffee, bought nice souvenirs and prepared cards for the stamps.

Toen het bijna 11.00 uur werd kon ik gelukkig de voorste rij plaats maken. Je liep door de ingang. Daarin stond paar treinen te wachten. De trein vertrok knarsend en de rit duurde ca. 15 minuten. Het spoor zigzaggde om de stalaciten. te ontwijken. Hoewel de traject dubbelsporig was waren de sporen in het midden gescheiden door de stalaciten. Hed deed me precies denken aan de laatste deel van de film Indiana Jones and the Temple of the Doom. Alleen ging de trein niet zo snel, hihi. Jammer genoeg waren er wat mensen voor me zodat ik niet naar voren kon kijken.

When it was almost 11:00 am I was fortunately able to make room for the front row. You walked through the entrance. There were a few trains waiting in it. The train left grinding and the ride took about 15 minutes. The track zigzagged around the stalactites. to avoid. Although the route was double track, the tracks in the middle were separated by the stalactites. Hed reminded me exactly of the last part of the movie Indiana Jones and the Temple of the Doom. Only the train didn't go that fast, hihi. Unfortunately, there were some people in front of me so I couldn't look forward.

De trein stopte bij de enorme galerij, zo ver je kon zien en de klim begon over de gladde en steile pad. Alleen was het druk daar en ik werd vaak opgehouden doordat er mensen stilstonden om te luisteren met hun audiogids. Zo kon ik niet overal er om heen kijken. Geduldig probeer ik voorzichtig door de menigte te passeren. Als een dove ben ik erg visueel ingesteld. Misschien is het egoistisch van me maar je moet de horenden niet kwalijk nemen. Na een half uur kon ik alleen naar voren lopen en het voelde alsof ik speleoloog speelde. Naar voren was de pad pikdonker maar naarmate je verder ging het licht aan en je zag het mooie showspel. Ik genoot er echt van en voelde me alleen in zo'n grot. Dat genot had maar 1 kwartier geduurd. 

The train stopped at the huge gallery as far as you could see and the climb began along the slippery and steep path. Only it was busy there and I was often stopped because people stopped to listen with their audio guide. So I couldn't look around everything. Patiently, I try to pass carefully through the crowd. As a deaf person, I am very visual. Maybe it's selfish of me, but you shouldn't blame the hearing. After half an hour I could only walk forward and it felt like I was playing speleologist. Forward the toad was pitch dark but as you went further the light went on and you saw the beautiful show game. I really enjoyed it and felt alone in such a cave. That pleasure had only lasted 1 quarter of an hour.

Toen kwam ik een enorme galerij terecht met aquarium waar er witte blinde salamanders op de bodem kropen. Iets verder op stond er een souvenirswinkel met postbus. Als je de kaarten wilde posten kreeg je speciale datumstempel. Interessant detail: vroeger was er echt een postkantoor gevestigd, een van oudste onderaardse postkantoren. Alleen bestaat het niet meer (zie het blok).

Then I came across a huge gallery with aquarium where there were white blind salamanders crawling on the bottom. A little further on there was a souvenir shop with a mailbox. If you wanted to post the cards, you got a special date stamp. Interesting detail: in the past there was really a post office located there, one of the oldest underground post offices. Only it no longer exists (see the block).

Ik moest een half uur wachten tot de galerij helemaal vol was met achtergebleven toeristen in afwachting voor de terugrit met de trein. Gelukkig kon ik in de eerste rij in de trein zitten. Het was echt spannend toen de zigzaggend ging rijden om de stalaciten te ontwijken en je voelde het knarsen van de wielen op het spoor. Hopelijk kom ik niet net als Indiana Jones op de ravijn met water vol krokodillen terecht!

I had to wait half an hour until the gallery was completely full of tourists left behind in anticipation of the return ride by train. Fortunately, I was able to sit in the front row on the train. It was really exciting when the zigzag started driving to avoid the stalactites and you could feel the grinding of the wheels on the track. Hopefully I won't end up on the ravine with water full of crocodiles like Indiana Jones!

Aangekomen bij de uitgang door hetzelfde ingang verblindde de zon me en moest weer wennen aan de licht doordat het warm weer was. Ik wilde het Predjama Kasteel die half verscholen was in de grot bezichtigen, een half uur rijden vandaan lag. Helaas heb ik door 1 uur vertraging geen tijd meer om het kasteel te bezichtigen maar kon op een afstand bekijken. Voor het kasteel stond een kapeltje die gewijd was aan Sint-Jakob en die lag ook aan de Sint-Jakob route die naar Santiago de Compostela leidt. 

Arriving at the exit through the same entrance, the sun blinded me and had to get used to the light again because the weather was warm. I wanted to visit the Predjama Castle which was half hidden in the cave, half an hour away. Unfortunately, due to 1 hour delay, I no longer have time to visit the castle but could view it from a distance. In front of the castle was a chapel dedicated to Saint Jacob and that was also on the St. Jacob route that leads to Santiago de Compostela.

Oké, gewoon verder gaan, ditmaal richting Hongarije. Weer de autosnelweg op die via Ljubljana en Graz voerde. Ten noorden van Graz sloeg ik af bij Oberwart. Richting Szombathely werd er gewerkt aan de weg waar de autoweg versperd werd, moest door de bosweg rijden als eenrichting omweg. Rare jongens, die Oostenrijkers! Eenmaal de Hongaarse grens gepasseerd kon ik lekker doorrijden op de kaarsrechte wegen via Szombathely naar Sárvár waar ik voor 3 nachten bij de luxe hotel online geboekt had. Betaalde met VVV-cadeaukaart die ik van mijn werk gekregen had als dank voor SHE advisor werk. Sárvár is een klein stad met kuuroorden. Het was gelukkig niet meer zo druk. 

Okay, just continue, this time towards Hungary. Back on the freeway that led via Ljubljana and Graz. North of Graz I turned off at Oberwart. In the direction of Szombathely, work was being done on the road where the expressway was blocked, had to drive through the forest road as a one-way detour. Weird guys, those Austrians! Once I crossed the Hungarian border I could continue on the straight roads via Szombathely to Sárvár where I had booked online for 3 nights at the luxury hotel. Paid with VVV gift card that I had received from my work as a thank you for SHE advisor work. Sárvár is a small town with spas. Fortunately, it was not so busy anymore.

De hotelkamer was vrij luxeus ingericht en er waren allerlei drankjes zoals bier en champagne in de koelkastje. Ik ging me installeren en rusten tot de diner. Ik kreeg een kortingsbon van de receptioniste uitgereikt waar ik 10% korting kreeg bij de naast gelegen restaurant. De restaurant zag modern en chic uit en zocht typisch hongaars eten maar vond alleen zelfgemaakte "fastfood". Bestelde met tegenzin broodje hamburger met friet maar daartegen was de bier Soproni heel lekker. Na het diner trok ik me terug in het terras om wat te lezen en mijn smartphone raad te plegen wat er morgen te zien was in de buurt van Sárvár, voordat ik naar bed ging.

The hotel room was quite luxuriously furnished and there were all kinds of drinks such as beer and champagne in the fridge. I went to install myself and rest until dinner. I was given a discount voucher by the receptionist where I received a 10% discount at the adjacent restaurant. The restaurant looked modern and chic and looked for typical Hungarian food but only found homemade "fast food". Reluctantly ordered a hamburger sandwich with fries, but the Soproni beer was very tasty. After dinner, I retreated to the terrace to do some reading and to consult my smartphone on what was going on tomorrow near Sárvár, before going to bed.