Berlijn/Polen Berlin/Poland 4-3-2019

West-Berlijn

West Berlin

Na een onrustige nacht met woelende slapie bovenop mijn bed, stond ik vroeg op. Ik ging daarna buiten de deur ontbijten bij de pizza-zaak Metropizza bij het S-Bahn station Landsberger Allee. Die bood ontbijtservice vanaf 7 uur 's-morgens. Voor net nog geen 5 euro had ik italiaanse bol gezond, broodje met gebakken ei en een flinke kop koffie genuttigd. Even terug in het hostel om even te chillen op een bank tot de winkels weer open gingen. Ik nam de S-Bahn richting Pankow, in het noorden van Berlijn. Het was oorspronkelijk een dorp opgeslokt door de stad Berlijn. Ik ging naar het postkantoor voor een filatelieloketstempel. Die had een ovale vorm ipv. gebruikelijke rechthoekige stempel. (zie afbeelding nogmaals op een kaart van Mythos Germania).

After a restless night with tossing slap on top of my bed, I got up early. I then went for breakfast outside the door at the pizza shop Metropizza at the S-Bahn station Landsberger Allee. He offered breakfast service from 7 a.m. in the morning. For just under 5 euros I had a healthy Italian sandwich, fried egg and a good cup of coffee. Back in the hostel to chill on a couch until the shops opened again. I took the S-Bahn towards Pankow, in the north of Berlin. It was originally a village swallowed up by the city of Berlin. I went to the post office for a philatelic counter stamp. It had an oval shape instead of. usual rectangular stamp. (see image again on a map of Mythos Germania).

Naar de Rijksdag

Pakte de S-Bahn die me naar de Brandenburger Tor bracht. Liep verder door de Brandenburger Tor. Hoopte op interessante stempels van het toeristisch buro. Had maar een keer stempel op mijn kaart. Net voorbij de Brandenburger Tor begon de lange laan Unter den Linden. Rechts van de Unter den Linden bevond zich het Rijksdagsgebouw. Voor dat gebouw bevond zich witte kruizen ter nagedachtenis van de slachtoffers die het Berlijns Muur probeerden te oversteken. Het Rijksdagsgebouw heeft veel bewogen geschiedenis. Gebouwd in 1894, werd door de brand in 1933 zwaar beschadigd door de sabotage wat de nazi's goed uitkwam om dictatuur te instellen. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd het Rijksdagsgebouw weer zwaar beschadigd door het russisch geschut. Tijdens de Koude Oorlog liep het Berlijns Muur langs het gebouw. Pas in 1999 werd het weer in gebruik als parlement in verenigd Duitsland. Voor bezoek aan de Rijksdag zie link: http://www.bundestag.de

Picked up the S-Bahn that took me to the Brandenburg Gate. Walked further through the Brandenburg Gate. Was hoping for interesting stamps from the tourist office. Only had a stamp on my card once. Just past the Brandenburg Gate, the long Unter den Linden avenue began. The Reichstag building was to the right of the Unter den Linden. There were white crosses in front of that building in memory of the victims who tried to cross the Berlin Wall. The Reichstag building has a lot of turbulent history. Built in 1894, the fire in 1933 severely damaged the sabotage, which suited the Nazis to establish dictatorship. At the end of the Second World War the Reichstag building was again heavily damaged by the Russian artillery. The Berlin Wall passed the building during the Cold War. It was not until 1999 that it was used again as a parliament in the united Germany. For a visit to the Reichstag see link: http://www.bundestag.de

Voor het bezoek moest je je aanmelden online of aan de loket om een bepaalde tijdstip te krijgen wanneer je het Rijksdagsgebouw kunt bezoeken. Alleen is de rij lang. Dus ik heb er geen zin in, gewoon pure tijdsverspilling. Dus ik probeerde stempel te versieren voor mijn kaartje. Helaas hadden ze er geen stempel. Teleurgesteld liep ik verder naar het Alexanderplatz, om de beroemde TV-toren te bekijken. Ik hoefde niet naar boven te komen doordat het te druk is, maar kreeg wel een mooie stempel op mijn kaart. Daarna naar het postkantoor in de naastgelegen gebouw voor mooie filatelieloketstempel. In het postkantoor vroeg een analfabete vluchteling me om zijn bankcheque in te vullen met de gegevens van zijn paspoort. Hij was me erg dankbaar voor mijn hulp.

Before the visit you had to register online or at the counter to get a specific time when you can visit the Reichstag building. Only the line is long. So I'm not in the mood, just a waste of time. So I tried to decorate my ticket. Unfortunately they had no stamp. Disappointed, I walked on to Alexanderplatz to view the famous TV tower. I didn't have to come up because it's too busy, but I did get a nice stamp on my card. Then to the post office in the adjacent building for a beautiful philatelic counter stamp. In the post office, an illiterate refugee asked me to fill in his bank check with the details of his passport. He was very grateful for my help.

Naar de wijk Moabit

Nadat ik mijn lunch bij de Starbucks bij de TV-toren genuttigd had liep ik door het Alexanderplatz en kwam een ander icoon uit de DDR-tijd tegen. Een kunstwerk die tijdzones moest aanduiden. Te beginnen met de datumgrens in de Berlingszee, nummer 1, steeds naar het oosten eindigend met nummer 24 wat het aantal uren duidde. Interessant volgens de visie van de communisten, ipv. beginnend met Greenwich Time. Ging verder naar het station en nam de S-Bahn over de hoofdviaduct richting Berlin Bellevue. Stapte uit bij het S-Bahn station Berlin Bellevue en ging te voet richting de wijk Moabit, waar het postkantoor bevond voor een filatelieloketstempel. 

After eating my lunch at the Starbucks near the TV tower, I walked through Alexanderplatz and encountered another icon from the GDR era. A work of art that had to indicate time zones. Starting with the date limit in the Berlings Sea, number 1, always ending east with number 24 which indicated the number of hours. Interesting according to the vision of the communists, instead of. starting with Greenwich Time. Continued to the station and took the S-Bahn over the main viaduct towards Berlin Bellevue. Disembarked at the S-Bahn station Berlin Bellevue and went on foot to the Moabit district, where the post office was for a philatelic counter stamp.

Naar de Zoologischer Garten

Na het bezoek aan het postkantoor in de wijk Moabit, ging ik met de metro naar de Zoologischer Garten. Ik wilde naar de Gedächteniskirche gaan, vroeger die gewijd was aan Kaiser Wilhelm I, een ruïne, een restant van kerk die slachtoffer was van de zware bomaanslagen in 1943. Er bleef alleen gehavend toren over. Naast die kerk zijn er nieuwe klokkentoren en kerk bijgebouwd, geopend in 1961 net na het bouw van de Berlijnse Muur. Hoewel het oude beschadigd moet je beslist naar binnen gaan. Daar zijn prachtige mozïaek te zien met de scene's van de keizerlijke familie. Zo verfijnd gedetailleerd was het, licht beschadigd.

After visiting the post office in the Moabit district, I took the subway to the Zoologischer Garten. I wanted to go to the Gedächteniskirche, formerly dedicated to Kaiser Wilhelm I, a ruin, a remnant of church that was the victim of the heavy bomb attacks in 1943. Only the battered tower remained. In addition to that church, a new bell tower and church have been added, opened in 1961 just after the construction of the Berlin Wall. Although the old one is damaged you must definitely go inside. There are beautiful mosaics with the scenes of the imperial family. It was so refined in detail, slightly damaged.

In het postkantoor

Om de hoek was er een postkantoor waar er veel stempels gebruikt worden, eerstdagsstempels en filatelieloketstempels. Ik liet veel kaarten stempelen. Opeens klonk er een alarm en de luiken gingen neer. We moeten als gek naar buiten rennen. Buiten op straat vroegen we ons af of het een terroristische aanslag of brand was. Er waren geen geluiden, knal of rook binnen te bekennen. Na een half uur buiten gewacht te hebben werd het weer vrijgegeven, het was een vals alarm. Wat een opluchting.

Around the corner there was a post office where many stamps are used, first-day stamps and philatelic counter stamps. I had many cards stamped. An alarm suddenly sounded and the shutters went down. We have to run outside like crazy. Outside on the street we wondered if it was a terrorist attack or fire. There were no noises, and no smoke inside. After waiting outside for half an hour it was released again, it was a false alarm. What a relief.

Naar de wijk Charlottenburg

Het werd laat in de middag en wilde me lekker ontspannen bij een echte Berliner Kneipe. Het regende heel licht, dus geen probleem om te wandelen in de wijk Charlottenburg. Het viel me op dat er niet zo veel typische Berlijnse volkscafés overgebleven waren. Vond eindelijk zo'n Kneipe Zweibefisch aan de Savingyplatz. Die schonk heerlijke typisch West Berlijns pilsner Schultheiss. Het had geen bitter nasmaak maar iets meer aorma-achtige smaak. Ik ging aan het terras zitten onder de grote parasol. Helaas begon het heel hard te regenen en stormen en ik vluchtte naar binnen. Binnen in de Kneipe hingen er veel foto's, affiches en schilderijen van vroeger. Bestelde weer Schultheiss pilsner. Toen het niet meer zo hard regende buiten ging ik naar buiten. Had er flinke honger ervan gekregen en wilde de Vietnamese restaurant Hanoi uitproberen die in de buurt lag.

It was late afternoon and I wanted to relax at a real Berliner Kneipe. It rained very lightly, so no problem walking in the Charlottenburg district. I noticed that there were not many typical Berlin folk cafés left. Finally found such a Kneipe Zweibefisch at the Savingyplatz. He gave delicious typical West Berlin pilsner Schultheiss. It didn't have a bitter aftertaste but a little more aorma-like taste. I sat down on the terrace under the large umbrella. Unfortunately it started to rain and storm very hard and I fled inside. Inside the Kneipe there were many photos, posters and paintings from the past. Ordered Schultheiss pilsner again. When it was no longer raining so hard outside I went outside. Had gotten quite hungry and wanted to try the Vietnamese restaurant Hanoi that was nearby.

De straten waren bijna blank. Ik voelde nattigheid aan mijn schoenen, want er was een scheur in de schoenenzool waar er water binnen drong. Mijn schoenen waren oud maar nog in goede staat. Toen bedacht ik waarom effe geen tweede paar schoenen voor de zekerheid kopen en gebruiken. Mijn gebeden werden verhoord, om de hoek was er een schoenenwinkel die nog open was. Er was een opruimingsactie gaande. Ik vroeg aan de winkeljuffrouw of ze mijn maat hadden. Jawohl zei ze en toonde mooie schoenen. Wow, wat mooi! Maar toen ik de prijzen bekeek kostte het afgeprijsd 200 euro, de originele prijs was 360 euro! Nein, Danke! Teleurgesteld ging ik weer naar buiten, naar de Vietnamese restaurant Hanoi. In die restaurant bestelde ik de bekende Noord-Vietnamese gerecht Pho, grote kom noedelsoep, met rundvlees en groenten. Echt buikvullend, werkte met eetstokjes naar binnen. Als dessert heerlijke gefruituurde rijstballetjes met honing.

The streets were almost white. I felt wetness on my shoes, because there was a crack in the shoe sole where water penetrated. My shoes were old but still in good condition. Then I thought why effe should not buy and use a second pair of shoes for safety. My prayers were answered, around the corner there was a shoe store that was still open. A cleanup action was taking place. I asked the shop assistant if they had my size. Jawohl said she and showed nice shoes. Wow, how beautiful! But when I looked at the prices it cost 200 euros discounted, the original price was 360 euros! Nein, Danke! Disappointed, I went outside again to the Vietnamese restaurant Hanoi. In that restaurant I ordered the famous North Vietnamese dish Pho, large bowl of noodle soup, with beef and vegetables. Really belly-filling, worked with chopsticks. For dessert delicious fried rice balls with honey.

Naar de Postdamer Platz

Het werd donker, ik ging weer naar de Gedächteniskirche met licht om te aanschouwen. Ik nam weer de metro die me naar de Postdamer Platz bracht. De Potsdamer Platz was in de laatste getransformeerd in een modern wijk. Voor de Tweede Wereldoorlog was het een drukke plein. Er bleef na de Tweede Wereldoorlog een kaal plek over. Het Berlijns Muur liep er dwars door heen. Na de val van de muur werd ie muur gesloopt. Ondanks is de transformatie was het niet weer echt druk zoals vroeger. Maar het is de moeite waard om te zien. 

It was getting dark, I went back to the Gedächteniskirche with light to see. I took the metro again that took me to Postdamer Platz. The Potsdamer Platz was in the latter transformed into a modern neighborhood. Before the Second World War it was a busy square. A bald spot remained after the Second World War. The Berlin Wall ran right through it. After the fall of the wall it was demolished. Despite the transformation it was not really busy again as it used to be. But it's worth seeing.

Op het plein stond een replica van de oudste verkeerslichttoren van heel Europa, gebouwd in 1924. Het moest het verkeer regelen in een drukke plein vanuit de zijstraten. Net voorbij het plein ging ik in een ronde gebouw die op een stadion leek. Binnen in zag ik een prachtig lichtshow spektakel. In dat gebouw was er een TV-museum gevestigd. Interessant feit is dat er voor het eerst TV-uitzendingen waren in 1936 tijdens de Olympische Spelen in Berlijn, opgenomen door manshoge TV-camera's en te zien waren op piepkleine TV's, niet groter dan A4-formaat. 

On the square was a replica of the oldest traffic light tower in the whole of Europe, built in 1924. It had to control the traffic in a busy square from the side streets. Just past the square I went into a round building that looked like a stadium. Inside I saw a beautiful light show spectacle. There was a TV museum in that building. Interesting fact is that for the first time there were TV broadcasts in 1936 during the Olympic Games in Berlin, recorded by giant TV cameras and were seen on tiny TVs no larger than A4 format.

Terug naar het hostel

Na de laatste blikken zag ik de TV-satelliet hangen, ik dacht bij mezelf, dat is Ende des Sendungs, dus mijn laatste avond in Berlijn. Ik ging naar het S-Bahn station. Er werd aangekondigd dat de treinen vertraging hadden ten gevolge van hevige regenstorm afgelopen middag. Moest bijna half uur wachten op de trein die me naar Landesberger Allee bracht. Aangekomen in mijn kamer trof ik weer hetzelfde woelende slapie boven op mijn bed aan. Nou, hoe overleef ik de nacht vroeg ik mezelf af. Terug naar de bar, wat drinken en boek over de geschiedenis van DDR lezen totdat ik bijna in slaap viel en terug naar mijn bed kon.

After the last glances I saw the TV satellite hanging, I thought to myself, that is Ende des Sendungs, so my last evening in Berlin. I went to the S-Bahn station. It was announced that the trains were delayed due to heavy rain storm last afternoon. Had to wait almost half an hour for the train that took me to Landesberger Allee. When I arrived in my room, I again found the same tossing slap on top of my bed. Well, how do I survive the night I asked myself. Back to the bar, have a drink and read a book about the history of DDR until I almost fell asleep and could go back to my bed.

Over de veiligheid in Berlijn

About the safetely in Berlin

Berlijn is in de een van de veilige steden, maar je treft helaas ook bedelaars bij de toeristische spots, S-Bahn-, metro- en treinstations, banken, overal in Berlijn. Behalve de zwervers zijn er bedelaarsbenden aktief. Verder waren er verkopers van daklozenkrant en spulletjes. Bij de toeristische hotspots bijvoorbeeld in de Checkpoint Charlie zijn er verklede mensen waar de toeristen samen met hun op de foto's willen maken. Achteraf vroegen ze 20 euro voor de foto. Je kunt ze allemaal het beste gewoon negeren. Gewoon ijskoud doorlopen en niks zeggen. Dat heb ik altijd zo gedaan, ook in Parijs en voelde me niet eens bedriegd. Vermijd de donkere straten of steegjes. 

Berlin is one of the safe cities, but unfortunately you also find beggars at the tourist spots, S-Bahn, metro and train stations, banks, everywhere in Berlin. In addition to the wanderers, beggar gangs are active. There were also sellers of homeless newspaper and things. At the tourist hotspots in the Checkpoint Charlie, for example, there are people dressed up where tourists want to take pictures with them. Afterwards they asked 20 euros for the photo. It's best to just ignore them all. Just go ice cold and say nothing. I always did that, also in Paris, and I didn't even feel cheated. Avoid the dark streets or alleys.

Reistips van de andere bloggers

Traveltips from other bloggers

Hieronder andere in het Nederlands:

www.berlijn-blog.nl

www.marjolijnuitzinger.nl/tips-voor-berlijn-reizigers/

www.wearetravellers.nl/europa/uitgaan-in-berlijn/

In English, juist google to travelblog berlin

www.justonewayticket.com/2016/09/28/best-things-to-do-in-berlin/

www.ontheluce.com/visiting-berlin-on-a-budget/

www.happinessandthings.com/berlin-travel-blog/