China, The Great Wall and Seoul 26-08-2019 (02)

Naar de Grote Muur

To the Great Wall

Toen het vliegtuig van Hainan Airways geland was, besefte ik dat ik me in de verkeerde terminal bevond. Het was de terminal nummer 2, niet de terminal nummer 3 waar ik Pong, de chauffeur wie ik met hem had afgesproken, zou ontmoeten. Bij het uitstappen werd ik opgewacht door de twee kleine knappe chinese begeleidsters, ik noem hun Xia en Yie. Zij waren reeds op de hoogte gebracht door de stewardessen dat ik doof ben, dus Xia en Yie zouden me en een ander gehandicapte vrouw door de douane loodsen. Eerst paar immigratie-formulieren invullen, lastige vragen benatwoorden, ter plekke een short-layover visum voor 24 uur regelen. Dat gedoe had me 1 uur gekost. Xia en Yie tolkten voor me in het chinees met de beambten. Zij benutten de stille momenten om naar hun smartphones te kijken en scrollen. Zo verslaafd waren zij.

When the Hainan Airways plane landed, I realized I was in the wrong terminal. It was the terminal number 2, not the terminal number 3 where I would meet Pong, the driver whom I had agreed with him. When I got out of the plane, I was met by the two little handsome Chinese teachers, I call them Xia and Yie. They had already been informed by the flight attendants that I am deaf, so Xia and Yie would guide me and another handicapped woman through customs. First fill in a few immigration forms, answer tricky questions, arrange a short-layover visa for 24 hours on the spot. That thing had cost me 1 hour. Xia and Yie interpreted for me in Chinese with the officials. They use the quiet moments to look at their smartphones and scroll. They were so addicted.

Na de douane, gingen we naar de bagage afhaalzone. Na lang wachten rolde mijn koffer op de band naar me toe. Toen ik mijn koffer bekeek was de slot van mijn koffer vernield. De douane had ongetwijfeld het inhoud bekeken. Stelletje gluurders! Het was erg druk bij het aankomsthal, zag Pong niet. Ik vroeg aan Xia en Yie, hoe kom ik bij de terminal 3. Gewoon de bus nemen. De afstand tussen beide terminals was ongeveer 5 km. Ik nam afscheid van Xia en Yie. Ze lachtten, vooral die van Yie, was heel opvallend. Zij leek wel een vampier doordat haar hoektanden naar voren uitstaken. Brrr, ik zou niet durven naast haar 's-nachts samen staan. 

After customs, we went to the luggage pickup area. After a long wait, my suitcase rolled towards me on the tire. When I looked at my suitcase the lock of my suitcase was destroyed. Customs had undoubtedly viewed the content. Bunch of voyagers! It was very busy at the arrival hall, Pong did not see. I asked Xia and Yie, how do I get to terminal 3. Just take the bus. The distance between both terminals was approximately 5 km. I said goodbye to Xia and Yie. They laughed, especially Yie's, was very striking. She looked like a vampire because her fangs protruded forward. Brrr, I wouldn't dare stand next to her together at night.

De bus die me naar de juiste terminal bracht was bomvol. Door de drukte op de weg duurde de rit ruim 30 minuten. Aangekomen in de hal van terminal nummer 3, bleek de hal zo groot, dat ik moeite had om de Starbuck's te vinden waar ik Pong zou aantreffen. Hij had een bord bij zich met mijn naam erop. Na een tijdje vond ik Starbuck's. Rond bij de Starbuck's was het razend druk met Maleische en Indonesische islamisten die naar Beijing afgereisd waren voor een bijeenkomst. Pong was nergens te bekennen. Ik wilde contact opnemen met mijn smartphone, maar die deed geen moer. Het was gewoon geblokkeerd. Ik ging naar de informatie bureau en vroeg aan de medewerkster of zij naar Adela van Beijing Layover Tours wilde bellen. Het lukte pas na een half uur om contact te krijgen. Ik kreeg de WiFi-code en kreeg eindelijk Pong aan de lijn. Pong had het gehoord dat ik in de verkeerde terminal geland was en reed naar toe maar hij was net te laat. Hij haastte zich om naar mij te komen. 

The bus that took me to the right terminal was packed. Due to the traffic on the road, the ride took more than 30 minutes. Arriving in the hall of terminal number 3, the hall turned out to be so large that I had trouble finding the Starbuck's where I would find Pong. He had a sign with my name on it. After a while I found Starbuck's. Around the Starbuck's it was extremely busy with Malay and Indonesian Islamists who had traveled to Beijing for a meeting. Pong was nowhere in sight. I wanted to contact my smartphone, but it did no harm. It was just blocked. I went to the information desk and asked the employee if she wanted to call Adela from Beijing Layover Tours. We only managed to get in touch after half an hour. I got the WiFi code and finally got Pong on the line. Pong had heard that I had landed in the wrong terminal and drove to it but he was just too late. He hurried to come to me.

Na een dik half uur later kwam Pong me tegemoet tot mijn opluchting alsof ik een goeie vriend die ik jaren niet gezien had weer terug zag. We gingen naar het parkeergarage. Tot mijn verbazing reed hij in een grote Amerikaanse MPV Buick in plaats van Chinese auto. Heel lekker ruim. Pong stuurde heel behendig door het drukke verkeer tot hij de tolweg G45 ging. Naast de tolweg was er een hogesnelheidslijn in aanbouw. Toen hij de afrit 12 afsloeg waren we ineens bij het echte Chinese platteland. Er was ook een blokkeervrije WiFi in zijn auto aanwezig zodat ik effe mijn smartphone kon bijwerken en wat mails sturen.

After about half an hour later, Pong met me to my relief as if I saw a good friend I hadn't seen for years. We went to the parking garage. To my surprise, he drove a large American MPV Buick instead of a Chinese car. Very nice and spacious. Pong skilfully steered through the busy traffic until he went on the G45 toll road. In addition to the toll road, a high-speed line was under construction. When he turned off at exit 12 we were suddenly in the real Chinese countryside. There was also a block-free WiFi in his car so that I could update my smartphone and send some emails.

Het verkeer in het platteland was soms chaotisch. Hoewel er overal camera's op de portalen hingen, haalden ze elkaar in buiten de zicht van de camera's op lage snelheid. Bus haalde de auto in, auto haalde de vrachtauto in, etc. op een rij. Bij de voet van de gebergte begon de weg kronkelen en splitste zich soms in eenrichtingsverkeer. Dat weerhield niet in dat de auto's bijna op de berm reden terwijl zij de andere auto's inhaalden. Zie video on the way to the Great Wall.

The traffic in the countryside was sometimes chaotic. Although there were cameras everywhere on the portals, they caught up with each other out of sight of the cameras at low speed. Bus caught up with the car, car caught up with the truck, etc. in a row. At the foot of the mountains, the road began to twist and sometimes split into one-way traffic. That did not mean that the cars were almost on the roadside while they were overtaking the other cars. See video on the way to the Great Wall.

Pong stopte bij de benzinestation om bij te tanken en wat flessen water in te slaan. Ik kreeg een fles water uitgereikt. We reden naar de rotonde bij Mutianyu die toegang bood tot het Grote Muur. Pong kon met moeite parkeren in volle parkeerplaats, maar kreeg hulp van zijn collega's om een plekje te vinden. Pong vertelde tegen me dat er twee mogelijkheden waren om naar het Grote Muur te gaan. Te voet of met stoeltjeslift. Aangezien ik te weinig tijd had door uren vertraging nam ik liever de stoeltjeslift. Het was vrij druk bij het station met een lange rij wachtenden, er kropen duizendpoten over de vloer en het muur. Een flinke jongen was zo openlijk brutaal naast de rij wachtenden met zijn broek naar beneden te pissen. Gelukkig kon ik na een half uur bij de stoeltjeslift zitten. Zie video on the ropeway to the summit.

Pong stopped at the gas station to refuel and store some bottles of water. I received a bottle of water. We drove to the roundabout at Mutianyu which provided access to the Great Wall. Pong was unable to park in a full parking lot, but got help from his colleagues to find a place. Pong told me that there were two options to go to the Great Wall. On foot or with a ropeway. As I had too little time due to hours of delay, I preferred to take the ropeway. It was quite busy at the station with a long line of people waiting, centipedes crawling across the floor and the wall. A great boy was so openly cheeky to piss down with his pants down next to the queue. Fortunately I was able to sit at the ropeway after half an hour. See video on the ropeway to the summit.

Toen ik bij de top aankwam zag ik het Grote Muur in de nevel rondslingeren over de bergrug als een Chinese draak. Wow, wat een uitzicht. Het was echt lastig om over het Grote Muur te lopen doordat de trappen diagonaal scheef waren zodanig dat ik moeite had om evenwicht te bewaren. Alsof ik wiet had gerookte en high van werd.

When I arrived at the summit, I saw the Great Wall lying in the mist on the ridge like a Chinese dragon. Wow, what a view. It was really difficult to walk on the Great Wall because the stairs were diagonally crooked so that I had trouble keeping balance. As if I had smoked weed and got high on it.

Wat een ervaring! Door tijdsgebrek kon ik niet uren gaan wandelen, dus ik moest ook wat eten omdat ik lang niks gegeten had. Weer terug met de stoeltjeslift naar beneden. Gelukkig geen rij wachtenden op de top. Sommigen namen de rodelbaan. Beneden liep ik even het park in. Waanzinnig mooie steenwerk rond de vijver. Echte kleine pagode en bruggetje maakten het park compleet. Wou het postkantoor opzoeken voor een mooie poststempel maar kon die niet vinden. Ik had na mijn vakantie het adres gevonden en mijn kaart laten opsturen.

What an experience! Due to a lack of time I could not walk for hours, so I also had to eat something because I had not eaten anything for a long time. Back with the ropeway down. Fortunately no queue at the top. Some took the toboggan run. Downstairs I walked into the park. Incredibly beautiful stone work around the pond. Real small pagoda and bridge made the park complete. Wanted to look up the post office for a nice postmark but could not find it. After my vacation I had found the address and had my card sent.

Wilde echt Chinees gaan eten, maar vond geen Chinees restaurant, alleen Westerse restaurants speciaal voor de toeristen. Jammer dan. Dus ik bestelde gewoon Italiaans gerecht maar gelukkig kon ik Chinees bier Tsingtao bestellen. Smaakte lekker.

Really wanted to eat Chinese food, but did not find a Chinese restaurant, only Western restaurants especially for tourists. Too bad. So I just ordered Italian dish but luckily I could order Chinese beer Tsingtao. Tasted great.

Daarna ging ik chillen met Pong en zijn andere collega's terwijl ze kaartten. Even met Pong gepraat, of hij toevallig iemand wie ik van vroeger kende die vorig jaar hier was geweest. Toonde foto van haar. Ja, hij had haar herkend. Daarna schreef zij een blog over het Grote Muur, zo kwam ik bij Beijing Layover Tours terecht. Toen werd het tijd om naar het vliegveld terug te gaan. Het werd krap, maar Pong was behendig bij het druk verkeer. Kwam weer bij de terminal nummer 3 terecht. Pong en ik namen afscheid als goede vrienden van elkaar. Kon net op tijd bij Airasia, een Zuid-Koreaanse vliegmaatschappij in te checken. Na de douane controle bracht de monorail me naar het uiteinde van de terminal. Wow, wat was die erg lang! Daarna na even wachten kon ik in het vliegtuig instappen. 

Then I chilled with Pong and his other colleagues while they played cards. Just talking to Pong, or he happened to be someone whom I knew from the past who had been here last year. Showed the picture of her. Yes, he recognized her. Then she wrote a blog about the Great Wall, that is how I ended up at Beijing Layover Tours. Then it was time to go back to the airport. It became tight, but Pong was agile with the busy traffic. I found the terminal number 3 again. Pong and I said goodbye to each other as good friends. Could check in just in time at Airasia, a South Korean airline. After the customs check, the monorail took me to the end of the terminal. Wow, how long it was! After a while I was able to board the plane.

De vlucht naar Seoel duurde 3 uur. Onderweg kreeg ik heerlijk Koreaans maaltijd met pittige rode pepersaus. Het vliegtuig landde in Incheon Airport, op een eiland die met een grote brug met het vasteland verbonden was. Na de douane controle zocht ik de metro die me naar het centrum van Seoel zou brengen. Ik heb mijn koffer laten door naar Japan brengen, ik had een klein rugzak met hoognodige kleren en toiletspullen bij me. Het was lastig het metrostation te vinden en was regelmatig verdwaald. Het was 's-avonds en al vroeg donker. Dat had ik niet verwacht. Bij het metrostation moest ik tegoedkaart kopen met statiegeld van 500 Won. De reis naar Saogesu, halte in Seoel duurde 1 uur, moest 1 keer overstappen. Ik verveelde me omdat ik niks zag omdat het donker was buiten.

The flight to Seoul lasted 3 hours. On the way I got a delicious Korean meal with spicy red pepper sauce. The plane landed at Incheon Airport, on an island that was connected to the mainland by a large bridge. After the customs check I looked for the metro that would take me to the center of Seoul. I had my suitcase brought to Japan, I had a small backpack with much-needed clothes and toiletries with me. It was difficult to find the metro station and was regularly lost. It was evening and dark early. I did not expect that. At the metro station I had to buy a card with a deposit of 500 Won. The journey to Saogesu, stop in Seoul lasted 1 hour, had to transfer 1 time. I was bored because I didn't see anything because it was dark outside.

Eindelijk was ik weer op straat in Seoel. Ik had van te voren routebeschrijving gekregen hoe ik het hostel kon vinden. Het was echt een wirwar van de kleine steegjes, maar ik kreeg de hulp van de jongeren die rond hingen bij de cafe's. Het was vrij warm buiten. Sommigen spraken goed Engels, het waren studenten aan de universiteit. We praatten wat en het was leuk om ze te ontmoeten.

Finally I was back on the street in Seoul. I had been given directions in advance how to find the hostel. It was a jumble of small alleys, but I got the help of the young people hanging around the cafes. It was quite hot outside. Some spoke English well, they were students at the university. We talked a bit and it was nice to meet them.

Bij het hostel aangekomen kwam er een blonde jongen me tegemoet en sprak een beetje Nederlands tegen me. Wat een verrassing. Hij studeerde toen in Nederland, zo had hij een beetje Nederlands geleerd. We gingen lekker chillen op de bank. Er was gelukkig een goede WiFi. Ik werkte mijn smartphone bij, sociale media, mails, etc. Toen kroop ik de bovenste bed en sliep als een blok.

When I arrived at the hostel, a blond boy met me and spoke some Dutch to me. What a surprise. He then studied in the Netherlands, so he had learned some Dutch. We chilled on the couch. Fortunately there was good WiFi. I updated my smartphone, social media, mails, etc. Then I crawled the top bed and slept like a log.

Wordt vervolgd door To Japan 27-08-2019

To be continued by To Japan 27-08-2019