Japan, Chiba Perfecture 28-08-2019 (05)

Narita verkennen en naar Sakura

Exploring Narita and going to Sakura

Werd vroeg wakker omdat ik nog niet gewend was om op de vloer te slapen. Na me gewassen had ging ik naar het centrum om iets te ontbijten. In de buurt van het Keisei-Line station vond ik een bakkerij met ontbijtservice, dus ik kon gaan zitten ontbijten. Bestelde paar sandwichs en een kop koffie. Het was verrassend goedkoop, 390 yen, ca. 3,50 euro. Na het ontbijt wilde ik het postkantoor opzoeken die in de buurt lag van het station. Het was ca. 15 minuten lopen daar vandaan. Tot mijn teleurstelling hadden ze geen toerist stempel maar de medewerker sprak gelukkig een beetje Engels en hij was zo vriendelijk een kaartje uit te printen met japanse en westerse schrift waar ander postkantoor lag die zo'n stempel wel heeft. Het is 3 kilometer verder op in Narita-shi, de buitenwijk. Daar lag het hoofdpostkantoor. Het werd een flinke wandeling, helaas ging het tussendoor flink regenen. Hoewel ik een paraplu had, waaide het zo te hard en moest me noodgedwongen gaan schuilen tot dat het ergste voorbij was. Vond het hoofdpostkantoor en ik kreeg een mooie rode stempel op mijn kaart.

Woke up early because I was not used to sleeping on the floor. After washing me I went to the center to have breakfast. Near the Keisei-Line station I found a bakery with breakfast service, so I could sit down for breakfast. Ordered few sandwichs and a cup of coffee. It was surprisingly cheap, 390 yen, around 3.50 euros. After breakfast I wanted to visit the post office that was near the station. It was a 15 minute walk from there. To my disappointment, they didn't have a tourist stamp, but luckily the staff member spoke a little English and he was kind enough to print a ticket with Japanese and Western writing where there was another post office that does have such a stamp. It is 3 kilometers further on in Narita-shi, the suburb. The main post office was there. It was a big walk, unfortunately it rained a lot in between. Although I had an umbrella, the wind was blowing too hard and I was forced to hide until the worst was over. Found the main post office and I got a nice red stamp on my card.

Terug naar het centrum van Narita, ging het weer hard regenen, ik pakte de stadsbus. Mij verbaasde het dat men eerst achterin de bus moest instappen en gewoon kaartje trekken uit de automaat. Nix chipknip, dus. Je betaalt enkel bij het voorin uitstappen. Boven de chauffeur stond er een elektronisch bord met bedragen in yens. Hoe langer de bus aflegt hoe hoger het bedrag, werkt in feite als een soort taxi-meter. Terug in het centrum werd het tijd om te lunchen. De ramen tentjes gingen al open voor de lunch. Ik bestelde een uitgebreide ramen maaltijd, dat 900 yen kostte, zo'n 8 euro, maar dat je onbeperkt gratis ijskoude water kunt drinken.

Back to the center of Narita, it started raining hard again, I took the city bus. It surprised me that they first had to get in the back of the bus and simply pull a ticket from the machine. Nix chipknip, so. You only pay at the front at leaving off. Above the driver there was an electronic sign with amounts in yens. The longer the bus travels, the higher the amount actually works as a taxi meter. Back in the center it was time to have lunch. The windows tents were already open for lunch. I ordered an extensive ramen meal, which cost 900 yen, about 8 euros, but you can drink unlimited free ice-cold water.

Na het lunch ging ik naar de telefoonwinkel om te vragen of zij het probleem te kunnen verhelpen omdat mijn vooraf bestelde japanse SIM-kaart niet werkte. Had die van te voren besteld voor 40 euro voor 1 maand onbeperkt internetten, maar werkt blijkbaar niet zo goed bij mijn Samsung S9. Ik kreeg te horen dat de meeste Japanners Iphone gebruiken. Dus 40 euro is weggegooid geld. Was nu afhankelijk van de WiFi-hotspots, gelukkig had je overal gratis WiFi hotspots bij de supermarkten, stations, restaurants, etc. Ik bekeek op mijn smartphone wat er nog meer te zien is in de omgeving van Narita. Ik koos voor Sakura, om de oude huizen van de samoerai's te bezoeken. Ik nam de trein vanuit het JR-station (de nationale spoorwegmaatschappij) die tegenover het Keisei-Line station stond met groot plein er tussen. Er gaan treinen van beide spoormaatschappijen ook naar Sakura en de lijnen kruisten halverwege en eindigen ver uit elkaar in Sakura.

After lunch I went to the phone shop to ask if they could solve the problem because my pre-ordered Japanese SIM card didn't work. Had ordered in advance for 40 euros for 1 month unlimited internet, but apparently does not work so well with my Samsung S9. I was told that most Japanese people use Iphone. So 40 euros is wasted money. Was now dependent on the WiFi hotspots, luckily you had free WiFi hotspots everywhere at the supermarkets, stations, restaurants, etc. I looked at my smartphone to see what else there is to see in the Narita area. I chose Sakura to visit the old houses of the samurai's. I took the train from the JR station (the national railway company) which was opposite the Keisei-Line station with a large square in between. Trains from both rail companies also go to Sakura and the lines crossed halfway and end far apart in Sakura.
In Sakura

In Sakura

In Sakura aangekomen vond ik een stempelstand in het stationshal. Verder vond ik snel een postkantoor in de buurt van het station en kreeg mooie rode stempel (zie foto). De oude huizen van de samoerai's lagen bovenop de groene heuvels middenin de stad waar zich ook ruïne van het kasteel en kazerne bevonden. Het was flink klimmen. Mijn inspanningen werden beloond door de prachtige groene omgeving waar die huizen zich bevonden. De entree was spotgoedkoop, net nog geen 2 euro. Ik kreeg een gids mee, een oud vrouwtje, die me uitlegde. Ze sprak geen Engels maar ik verstond haar gebaren wel. We gingen de eerste huis binnen. Schoenen uit dus. Daar lag een echte samoerai-harnas met hoed. Zij zei pas de hoed maar 'ns. Wat was die zwaar! Die was gemaakt uit ijzer maar erg mooi versierd.

When I arrived in Sakura I found a stamp stand in the station hall. Furthermore, I quickly found a post office near the station and got a nice red stamp (see photo). The old houses of the samurai lay on top of the green hills in the middle of the city where there were also ruins of the castle and barracks. It was quite a climb. My efforts were rewarded by the beautiful green surroundings where the houses were located. The entrance was very cheap, just under 2 euros. I got a guide, an old lady, who explained to me. She didn't speak English but I understood her gestures. We entered the first house. Shoes off. There was a real samurai armor with a hat. She just said the hat. How heavy it was! It was made of iron but very nicely decorated.

De binneninrichting was sober en eenvoudig ingericht zoals het bij de geharde krijgers hoorde. Buiten de huizen werd er eigen groente verbouwd, ook de rode pepers. Er waren verschillende soorten fruitbomen. Die huizen lagen aan de rand van de bamboebos. Er waren soort dikke palen waar de samauri's hun zwaarden oefenden met het denkbeeldig hoofden eraf te hakken.

The interior design was sober and simply furnished as it was for the hardened warriors. Outside the houses their own vegetables were grown, including the red peppers. There were different types of fruit trees. Those houses were on the edge of the bamboo forest. There were sort of thick posts where the Samauris practiced their swords with the imaginary heads chopping off.

Het was erg interessant om te zien hoe de samuari's leefden. Ook had ik stempel gekregen. Het werd 's-middags al laat, ik wou verder naar het kasteelruïne gaan maar die was net dicht gegaan, dus terug naar het station om de trein naar Narita te nemen.

It was very interesting to see how the samuari's lived. I had also received a stamp. It was getting late in the afternoon, I wanted to go further to the castle ruins but it had just closed, so back to the station to take the train to Narita.

Weer in Narita ging ik naar het hostel om even wat te rusten, tot het rond 8 uur 's-avonds werd. Ik ging weer naar hetzelfde restaurant zoals gisteren. De kok had een lekkere snack voor me gemaakt, traditionale gegrilde kip met ingewanden aan de spiezen. Ik at alles met smaak op, behalve van die zeer taaie spiermaag, net zo hard als oud rubber. De kok vond dat niet erg dat ik die links liet liggen. Had stel leuke kantoormeiden die na een zware werkdag in het kantoor zaten te chillen, ontmoet. Veel lol gemaakt totdat zij helaas op tijd naar bed moeten...ik volgde weldra hun voorbeeld.

Back in Narita I went to the hostel to rest for a while, until around 8 o'clock in the evening. I went to the same restaurant as yesterday. The cook had made me a tasty snack, traditional grilled chicken with entrails on the skewers. I ate everything with taste, except for that very tough gizzard, just as hard as old rubber. The cook didn't mind that I ignored them. Had met some nice office girls who were chilling in the office after a hard day at work. I had a lot of fun until, unfortunately, they had to go to bed on time ... I soon followed their example.