Japan, Fukushima Perfecture 01-09-2019 (09)

Naar Aizuwakamatsu

To Aizuwakamatsu

Nadat ik wakker werd, was Keisuke al aanwezig. Ik vroeg hem waarom hij geen antwoord gaf en mijn was niet gedaan had. Hij moest gisteren onverwacht weg, wegens privé-zaken. Hij was niet bij zijn hoofd vandaar dat hij het vergeten was. Nu was hij weer opgewekt als vanouds, en had spijt op zijn Japans betuigd. Hij maakte het goed door korting te geven en weer heerlijk ontbijt op z'n Japans. We praatten vooral wat de typische Japanse gebaren zijn. Ook maakte hij een ritueel van om slechte herinneringen uit te wissen. Ik moest met mijn vingers van mijn beide handen een driehoek vormen. Hij hakte als een soort karate slag mijn vingers los. Weg met die slechte herinneringen van gisteren! We maakten leuke sefies en hij gaf me paar oude munten uit de Edo-periode mee als aandenken.

After I woke up, Keisuke was already present. I asked him why he did not answer and my laundry had not been done. He had to leave unexpectedly yesterday due to private matters. He was not at his head hence he had forgotten. Now he was cheerful again, and regretted his Japanese. He made up for it by giving a discount and again delicious Japanese-style breakfast. We mainly talked about the typical Japanese gestures. He also made a ritual of erasing bad memories. I had to form a triangle with the fingers of both my hands. He cut my fingers like a karate blow. Get rid of yesterday's bad memories! We made nice sefies and he gave me some old coins from the Edo period as a souvenir.

Ik wilde verder naar het noorden reizen richting Aizuwakamatsu per trein. Weer via de Tobu-Line. Ik kocht 2 kaartje voor lokale trein, die over de 3 privé spoorwegmaatschappijen (Tobu-Line, Yagan Tetsuo Aizu-Line en Aizu Tetsuo-Line) voerde en dat ik bij de grens tussen de Tochigi en Fukushima Perfecture overstappen waar de Tobu-Line eindigde en Aizu Tetsuo-Line begon. Hele reis duurde 3 uren, maar het was een van mijn mooiste treizen die ik ooit gemaakt had. Het was comfortabel ook nog net als 1e klasse. In Japan kent men geen echte onderscheid tussen 1e en 2e klasse, maar ze hebben wel Green Class, die voor gereserveerde plaatsen bedoeld zijn en iets luxer uitgevoerd is.

I wanted to travel further north towards Aizuwakamatsu by train. Again via the Tobu-Line. I bought 2 tickets for the local train, which passed over the 3 private railway companies (Tobu-Line, Yagan Tetsuo Aizu-Line and Aizu Tetsuo-Line) and that I switched at the border between the Tochigi and Fukushima Perfecture where the Tobu-Line ended and Aizu Tetsuo-Line started. The entire journey took 3 hours, but it was one of my most beautiful journeys I had ever made. It was also comfortable just like 1st class. In Japan, there is no real distinction between 1st and 2nd class, but they do have Green Class, which are meant for reserved seats and are a bit more luxurious.

De trein reed eerst op zelfde route richting Kinugawa-Onsen zoals gisteren. Voorbij Kinugawa-Onsen reed de trein door een prachtig berggebied, door vele korte tunnels en bruggen, waar men de glimp kon opvangen van het mooie natuur buiten alsof men zich in Zwitserland bevond. De trein stopte overal ook bij de kuuroorden, eentje die zelfs midden in de tunnel waar er een halte was uitgehakt die toegang bood naar een kuuroord. Net alsof het een toegang bood naar de onderwereld. (zie ook video richting Aizuwakamatsu).

The train first ran on the same route towards Kinugawa-Onsen as yesterday. Beyond Kinugawa-Onsen, the train drove through a beautiful mountain area, through many short tunnels and bridges, where one could catch a glimpse of the beautiful nature outside as if one were in Switzerland. The train also stopped everywhere at the spas, one that even cut out in the middle of the tunnel where a stop had been made that offered access to a spa. Just as if it offered access to the underworld. (see also video to Aizuwakamatsu).

De trein van de Tobu-Line stopte definitief bij de overstapstation Aizu-Tochigi. Moest 30 minuten wachten op de aansluitende trein van de Aizu-Tetsuo-Line. Dus in feite weer van kaartjes wisselen bij de poort. Ik nam ruim de tijd om naar de WC te gaan, koffie te bestellen, rond te kijken. In het stationshal bevond zich mooie vitrines met schaalmodellen en een stempel stand.

The Tobu-Line train finally stopped at the Aizu-Tochigi transfer station. Had to wait 30 minutes for the connecting train of the Aizu-Tetsuo-Line. So in fact switching tickets again at the gate. I took plenty of time to go to the toilet, order coffee, look around. In the station hall there were beautiful display cases with scale models and a stamp stand.

Ik stapte weer in zelfde lokale trein maar dan in andere kleuren en inrichting, iets meer luxe met gratis WiFi. Helaas werkt de WiFi niet als de trein door de tunnel reed. Het berggebied maakte langzaam plaats tot een mooie vlakte met rijstvelden. 

I got on the same local train again but in different colors and decor, slightly more luxurious with free WiFi. Unfortunately, the WiFi does not work when the train passed through the tunnel. The mountain area slowly gave way to a beautiful plain with rice fields.

Ontspannen aangekomen in het station van Aizuwakamatsu begaf ik me naar het toeristisch informatie bureau, aangezien ik geen goedkope hostels kon vinden via booking.com of hotel.com. Ik informeerde of ik bij een ryokan kon overnachten, typisch sobere hotel op z'n Japans. Dat werd Taziwawa, gerund door een oude dame, 3 km verderop. Ryokans zijn in het algemeen iets duurder dan de hostels, maar dan heb je wel meer privancy.

Arrived relaxed at the station of Aizuwakamatsu I went to the tourist information office, since I could not find cheap hostels through booking.com or hotel.com. I asked if I could spend the night at a ryokan, a typical sober Japanese-style hotel. That became Taziwawa, run by an old lady, 3 km away. Ryokans are generally slightly more expensive than the hostels, but then you have more privancy.

Gelukkig was het niet zo moeilijk te vinden, gewoon steeds rechtdoor lopen, het verradelijke was dat de kaarsrechte straat glooiend naar boven liep. Bovendien stond de zon vrij hoog. Onderweg stopte ik bij de ramen tent om te lunchen en uit te rusten. Daarna weer verder gegaan, wat was het vermoeiend! Gelukkig kwam ik bij de ryokan. De oude dame opende de deur, helaas sprak ze geen Engels maar haalde haar dochter erbij die een beetje Engels kon spreken. De oude dame was heel traditioneel ingesteld en stond er op dat ik alle regels volgde. De ryokan was echt uit de tijd, de inrichting stamde af uit de jaren 70 en 80 en had betere tijden gekend. Tot mijn verbazing stond er een echt bed in mijn kamer. Verder was alles op zijn Japans ingericht, stoelen zonder poten, lage tafels, etc. Gelukkig was er een TV aanwezig. 

Fortunately it was not that hard to find, just keep walking straight, the tricky thing was that the straight street ran uphill. Moreover, the sun was quite high. On the way I stopped at the ramen tent to have lunch and to rest. Then went further, how tiring it was! Fortunately I came to the ryokan. The old lady opened the door, unfortunately she didn't speak English but called in her daughter who could speak some English. The old lady was very traditional and insisted that I follow all the rules. The ryokan was really out of time, the interior dates from the 70s and 80s and had seen better times. To my surprise there was a real bed in my room. Furthermore, everything was decorated in Japanese, chairs without legs, low tables, etc. Fortunately there was a TV.

Ik vroeg aan haar dochter of ik een fiets kon huren. Ja, ze haalde een oud fiets uit de hokje. Helaas voldeed het niet aan de eisen, want de ketting lag open en bloot. Ik weigerde het beleefd en vroeg waar ik betere fiets kon huren. Het was gelukkig paar 100 meter verder op bij de info stand voor de toeristen. Een aardige medewerkster was heel oprecht geinteresseerd wie ik ben en wat ik doe. Tot haar spijt waren de fietsen verhuurd. Ze zei, kom maar morgen vroeg, dan had ik de meeste kans. Zij wees me er ook op dat er op een steenworp afstand beroemde momumenten bovenop de berg Iitmori, te beklimmen met lange en steile trap naar boven. Het was 's-middags laat, maar het was vrij en gratis toegangelijk.

I asked her daughter if I could rent a bike. Yes, she took an old bicycle out of the box. Unfortunately, it did not meet the requirements, because the chain was open and exposed. I politely refused and asked where I could rent a better bike. Fortunately, it's only pairs of 100 meters further on at the information booth for the tourists. A nice employee was genuinely interested in who I am and what I do. To her regret the bikes were rented. She said, come early tomorrow, then I had the best chance. She also pointed out to me that a few steps away there are famous monuments on top of Mount Iitmori, to climb with long and steep stairs. It was late afternoon, but it was free and free of charge.

Klimmen op zich was een ware uitdaging aangezien ik moe van de reis ben. Naast de treden was er een roltrap, maar die was gesloten. Klom rustig helemaal naar de top met pauzes. Was buiten mijn adem toen ik de top bereikte, maar het werd beloond met prachtige moumenten. Gelukkig was het bijna uitgestorven. Rechts bij de top bevond zich de graven van de jonge samoerai-krijgers in training. Ze hadden eigenlijk te vroeg rituele zelfmoord gepleegd als daad van verzet toen zij hun kasteel aan de vlakte zagen afbranden bij de laatste binnenlandse oorlog tegen de keizer in 1868. In werkelijkheid duurde de strijd nog een paar weken door tot Aizuwakamatsu zich overgaf.

Climbing in itself was a real challenge since I am tired of the trip. There was an escalator next to the steps, but it was closed. Calmly climbed all the way to the top with breaks. Was out of my breath when I reached the top, but it was rewarded with beautiful monuments. Fortunately it was almost extinct. Right at the top was the graves of the young samurai warriors in training. They had actually committed ritual suicide too early as an act of resistance when they saw their castle on the plain burn down during the last domestic war against the emperor in 1868. In reality, the struggle continued for a few weeks until Aizuwakamatsu surrendered.

Links van de top bevond zich een hele merkwaardig houten gebouw Sazaedo, een dubbele helix toren gebouwd door de monniken uit de 19e eeuw. Het was echt fascinerend om binnen te gaan. Links van de ingang liep je spiraalgewijs naar boven. Binnen waren er overal gebeden opgeplakt en beeldjes in de middengedeelte. Het waren geen echte trappen, meer een glijbaan met houten ribbels. Boven de toren ging je terug in een andere "trap" naar beneden.

To the left of the summit was a very remarkable wooden building Sazaedo, a double helix tower built by the monks from the 19th century. It was really fascinating to enter. To the left of the entrance you went upwards in a spiral. Inside there were prayers everywhere and statuettes in the middle section. They weren't real stairs, more like a slide with wooden ridges. Above the tower you went back down another "staircase".

Wat een ervaring. Eenmaal weer op vaste grond bevond zich een andere schrijn. Verder waren er verschillende tori's in een prachtige omgeving met beekjes. Liep terug via een andere uitgang glooiend naar beneden.

What an experience. Once again on solid ground there was another shrine. There were also several tori in a beautiful area with streams. Walked back through another exit sloping down.

Ik liep door de rechte straat richting het station toen ik mijn oog en neus op een bepaalde traditionele restaurant viel waar er wagyu-vlees geserveerd werd. Toen ik het menu buiten las viel mijn mond open van verbazing. Had niet dat het goedkoop was, want normaal gesproken was het iets voor de mensen met dikke beurs. De wagyu-vlees komt van de runderen die speciaal voor gefokt waren. Ze werden gemasseerd en gevoerd met speciale voer of met alcoholitische drank bier of sake. Daardoor zag het vlees marmerachtig uit en zacht van smaak. Mijn collega die twee keer in Japan was geweest vertelde me dat het normaal 80 euro kostte, dat er tussen de middag de helft kostte als je er op tijd bij was. Voor mijn geval kostte hij 1060 yen, zo'n 9 euro met sappige tomaten erbij waar Aizuwakamatsu beroemd om was. Dus ik pakte de kans met beide handen aan.

I walked down the straight street towards the station when I caught my eye and nose at a certain traditional restaurant where wagyu meat was served. When I read the menu outside, my mouth fell open in surprise. Didn't think it was cheap, because normally it was something for people with a big purse. The wagyu meat comes from the cattle that were specially bred for. They were massaged and fed with special food or with alcoholic beverage beer or sake. This made the meat look marbled and soft in taste. My colleague who had been to Japan twice told me that it would normally cost 80 euros, that it would cost half as much if you were there on time. For my case it cost 1060 yen, about 9 euros with juicy tomatoes that Aizuwakamatsu was famous for. So I took the opportunity with both hands.

Je kreeg gloeiend hete pot met 2 vakken op de tafel. Links zat er een pittige dunne saus en rechts zat er tomatensoep met grote stukken tomaten en uien. Men neme een plak wagyu-vlees en doop die in een bakje met rauwe ei. Daarna dompel je die vlees in de linkervak tot hij gaar is. Dan pak je die gare vlees en doop je in een of van de twee sauzen op een schaaltje (soja-saus of dipsaus). Dan tenslotte in je mond. Het smaakte heel subliem, heerlijke zachte textuur in je tong. Wanneer men klaar is met de vlees, pakte je de grote stukken tomaten en uien die gaar geworden zijn. Daarna at je de soep helemaal leeg. Het was een ware goden maal! Ik zou van harte aanbevelen. Het webadres is http://www.onyasai.com maar dan in het japans, je krijgt echter de indruk en de prijzen.

You got piping hot pot with 2 compartments on the table. On the left there was a spicy thin sauce and on the right there was tomato soup with large pieces of tomatoes and onions. Take a slice of wagyu meat and dip it in a bowl with raw egg. Then dip the meat in the left compartment until it is cooked. Then you take that cooked meat and dip it in one or two sauces on a dish (soy sauce or dip sauce). Then finally in your mouth. It tasted very sublime, wonderfully soft texture in your tongue. When you have finished the meat, you grabbed the large pieces of tomatoes and onions that are done. Then you ate the soup completely empty. It was a true godsend! I would heartily recommend. The web address is http://www.onyasai.com, but then in Japanese, but you get the impression and the prices.

Helemaal voldaan ging ik langs de Lawson-supermarkt voor de bier en gratis WiFi, want de roykan heeft geen WiFi. Binnen bevond zich óók een stempel stand, meer voor de kinderen.

Completely satisfied I went to the Lawson supermarket for beer and free WiFi, because the roykan has no WiFi. There was also a stamp stand inside, more for the children.

Terug in mijn kamer in de ryokan, keek ik wat TV. Helaas had die maar 7 zenders, dus ik keek vooral naar de sport, nl. de wereldkampioenschap judo. Japan won de wereldbeker. Toen viel ik in slaap.

Back in my room in the ryokan, I watched some TV. Unfortunately it only had 7 channels, so I mainly watched the sport, namely the World Judo Championship. Japan won the world cup. Then I fell asleep.