Japan, Hokkiado Perfecture, Sapporo 14-09-2019 (22)

Het verkennen van Sapporo

Exploring of the city Sapporo

Het was zaterdag, werd goed wakker doordat de zon op me scheen. Het gordijn die voor het raam hing was gemaakt van papier was net doorschijnend om de zonlicht door te laten. Mark sliep nog. Sevenija was al vertrokken. Ik haalde ontbijt en verse koffie uit de Lawson supermarkt, want er waren geen tafels en stoelen aanwezig. Dus ik nuttigde mijn ontbijt in het hostel. Miwa kwam naar beneden en vroeg haar of ik een fiets kon huren. Ze reageerde afwijzend en zei dat het vanmiddag ging regenen. Jammer dan, want fiets huren kost maar 500 yen per dag en is goedkoper dan met het openbaar vervoer en is goed voor je lijn.

It was Saturday, woke up well because the sun was shining on me. The curtain hanging in front of the window was made of paper, just like translucent to let the sunlight through. Mark was still sleeping. Sevenija had already left. I got breakfast and fresh coffee from the Lawson supermarket, because there were no tables and chairs. So I ate my breakfast at the hostel. Miwa came downstairs and asked her if I could rent a bike. She reacted negatively and said it was going to rain this afternoon. A pity, because renting a bike costs only 500 yen per day and is cheaper than using public transport and is good for your line.

Ik pakte de stoptrein richting Sapporo Centraal Station. Toen ik uitstapte en het stationsgebouw verliet, verwelkomde het beeld me met grote letters SAPP_RO met een glimlach. Daarna ging ik naar het centraal postkantoor voor een mooie rode poststempel. De meeste postkantoren zijn op zaterdag gesloten, behalve dat centraal postkantoor, die was zelfs open op zondagmorgens en op feestdagmorgens.

I took the slow train to Sapporo Central Station. When I got out and left the station building, the image welcomed me with large letters SAPP_RO with a smile. Then I went to the central post office for a nice red post stamp. Most post offices are closed on Saturdays, except for the central post office, which was even open on Sunday mornings and public holiday mornings.

Ik ging naar een groot rode bakstenen gebouw waar de perfect van Hokkiado zetelde. Het was in feite een soort provenciehuis. Het park rondom het gebouw was er een groot informatiemarkt over de huisdieren, er waren veel gezinnen met kinderen aanwezig. Ik was geinteresseerd in honden. Ik bekeek vooral de Japanse rashonden, ik aaide hun, ze zijn bijzonder trouw en vriendelijk. 

I went to a large red brick building where the perfect of Hokkiado resided. It was in fact a sort of provencal house. The park around the building there was a large information market about the pets, there were many families with children present. I was interested in dogs. I mainly looked at the Japanese purebred dogs, I stroked them, they are very loyal and friendly.

Er was ook een opendeurdag in het gebouw. Er was een stempel aanwezig.

There was also an open house in the building. A stamp was present.

Ging naar de beroemde oude houten stadhuis van het gemeente Sapporo-shi (shi = stad). Sapporo is relatief jong, die werd in 1869 gesticht. Toen bestond het uit vooral houten huizen en gebouwen. De toren van het stadhuis met klok aan elke zijde is een beroemde toeristische attractie. Het gebouw kan men bezichtigen en is ingericht als museum. Ook was er een stempel aanwezig.

Went to the famous old wooden town hall of the municipality of Sapporo-shi (shi = city). Sapporo is relatively young, which was founded in 1869. At that time it consisted mainly of wooden houses and buildings. The tower of the town hall with clock on each side is a famous tourist attraction. The building can be viewed and is furnished as a museum. There was also a stamp present.

Ik kreeg wel dorst, waar kun je het beste je dorst kunt lessen? Namelijk bij de Sapporo bierbrouwerij en de biergarten! Het was bijna 1 uur lopen van het centrum vandaan. Het was het oudst Japans biermerk, die in 1876 gesticht werd. De Japanse bierbrouwers liepen stage bij de Duitse bierbrouwerijen en daarna introduceerden zij voor het eerst bier in Japan waarna het populair werd en dat ze zelfs de Sapporo bier exporteerden. De oude brouwerij kan men gratis bezichtigen. Er was ook een betaalde tour door de werkende bierbrouwerij naast de oude bierbrouwerij. Dat was voor me niet nodig, ik wist hoe de bier werd gebrouwen. 

I did get thirsty, where is the best place to quench your thirst? Namely at the Sapporo beer brewery and beer garden! It was almost a 1-hour walk from the center. It was the oldest Japanese beer brand, founded in 1876. The Japanese beer brewers did an internship at the German beer breweries and then they introduced beer in Japan for the first time, after which it became popular and even exported Sapporo beer. The old brewery can be visited free of charge. There was also a paid tour through the working beer brewery next to the old beer brewery. That was not necessary for me, I knew how the beer was brewed.

Ik wilde gaan lunchen bij de biergarten. Tot mijn verbazing waren er ondanks het mooi weer nergens terrassen met parasols te bekennen wat het heel gebruikelijk is bij de Duitse Biergarten. Japanners drinken vooral binnen. Dus ik bestelde bier en grillplaat waar ik stukjes varkenvlees en groente kan grillen.

I wanted to have lunch at the beer garden. To my surprise, despite the good weather, there were nowhere to be found terraces with umbrellas, which is very common at the German Biergarten. Japanese drink mostly indoors. So I ordered beer and grill plate where I can grill pieces of pork and vegetables.

Het was vrij duur, totaal 1932 yen, rond de 17 euro. Mijn buik gevuld liep ik terug naar het centrum en kwam langs de hobbywinkel, was benieuwd naar de schaalmodel bouwdozen en modelspoor. Helaas was het assortiment klein en vroeg aan de winkelier waar ik grote speciaalzaak kon vinden. Het lag ten zuiden buiten het centrum van Sapporo, dus weer flinke wandeling, geen haast, hoor. Die was tot 20.00 uur open. De speciaalzaak was zo groot als een supermarkt, ik keek mijn ogen uit als een klein kind in een snoepwinkel. Alle soorten modelbouwdozen, manga stripboeken, andere hobby artikelen, zelfs pornografie. Hoewel de geslachtdelen en gemeenschap gecensueerd werd zoals de wet voorschreef, waren die boeken erg zichtbaar op kinderhoogte waar er kinderen rond liepen. Rare jongens, die Japanners!

It was quite expensive, total 1932 yen, around 17 euros. Filled with my stomach I walked back to the center and passed the hobby store, was curious about the scale model building sets and model railway. Unfortunately the range was small and asked the shopkeeper where I could find a large specialty store. It was south outside the center of Sapporo, so another big walk, no hurry, though. It was open until 8 p.m. The specialty store was as big as a supermarket, I looked my eyes out like a little kid in a candy store. All types of model kits, manga comic books, other hobby articles, even pornography. Although the gender sections and couplings were censored as required by law, those books were very visible at children's height where children were walking around. Strange guys, those Japanese!

Kant- en klare treinmodellen waren erg duur maar men kon de bouwdozen kopen die voor minder dan een kwart kostten. Koos een bouwdoos van een locomotief en vroeg het aan de winkelier of ik in de doos kwam kijken. Hé, er ontbrak een motortje. Ik kon er eentje kopen voor 300 yen. Compleet gebouwd zou de locomotief op batterijen lopen, leek me een leuk souvenir speeltje voor me. In die doos zat er ook rails om dat locomotiefje rondjes laten rijden. Dit alles had me 2980 yen gekost, rond 25 euro.

Ready-made train models were very expensive, but it was possible to buy building sets that cost less than a quarter. Chose a construction set of a locomotive and asked the shopkeeper if I would come and look in the box. Hey, a motor was missing. I could buy one for 300 yen. Completely built the locomotive would run on batteries, I thought a nice souvenir toy for me. In that box there were also rails to make that locomotive run in circles. All this had cost me 2980 yen, around 25 euros.

Terug naar het centrum begon het een beetje regenen wat Miwa voorspeld had, maar zo erg was het niet. Beetje flauw van haar. Ik kan er wel tegen een beetje regen en trouwens had ik een opvouwbare paraplu bij me. Onderweg spotte ik mensen met kimino's. Kimino's worden er tegenwoordig zelden gedragen behalve in de vrije tijd, feestdagen en speciale gelegenheden. En natuurlijk bij de geisha's in Kyoto.

Back to the center, Miwa predicted a little rain, but it wasn't that bad. Slightly bland of her. I can stand a bit of rain and by the way I had a folding umbrella with me. Along the way I spotted people with kiminos. Kimino's are rarely worn there nowadays except during leisure time, holidays and special occasions. And of course at the geisha in Kyoto.

Ik nam de metro naar het Sapporo Centraal Station. Daarna met de stoptrein naar Hachiken. Terug bij het hostel trof ik Mark aan. Die vertelde me dat hij werk had gevonden in Hakodate bij de mariene onderzoekscentrum en dat hij de volgende morgen vertrekt. Wel vond hij jammer dat Sevenija vertrokken was. Ach, die arme kerel. Ik besloot uit te eten in een curry tent die Curryhouse heette, 15 minuten lopen vandaan. Het behoorde tot een keten zoals McDonald's. Bij de Curryhouse kon ik kiezen uit verschillende soorten met een klasse van heel licht pittig tot extreem pittig, vergelijkbaar met de schaal van Scoville, maar dan op een schaal van 1 tot 6. Aangezien ik echt van pittig eten hield koos ik voor de zekerheid schaal van 4. De curry werd geserveerd met voorgesneden schnitzel, witte rijst en koolsalade. Toen ik een hapje in mond deed brandde de hel los. Zó erg pittig had ik nog nooit meegemaakt. Het wende geleidelijk en at met smaak alles op. Ik vroeg me af wie zou durven proberen te eten met schaal 6 pittigheid?

I took the metro to Sapporo Central Station. Then with the slow train to Hachiken. Back at the hostel I found Mark. He told me that he had found work in Hakodate at the marine research center and that he is leaving the next morning. He did think it was a pity that Sevenija had left. Ah, the poor guy. I decided to dine in a curry tent called Curryhouse, 15 minutes' walk away. It belonged to a chain such as McDonald's. At the Curryhouse I was able to choose from different types with a class of very slightly spicy to extremely spicy, comparable to the Scoville scale, but then on a scale of 1 to 6. Since I really liked spicy food, I chose the safety scale van 4. The curry was served with pre-cut schnitzel, white rice and coleslaw. When I took a mouthful, hell burned out. I had never experienced anything so spicy. It gradually got used and ate everything with taste. I wondered who would dare to try to eat with a scale of 6 spicy?

Gelukkig kon ik mijn hete lippen en tong blussen met gekoelde melk. Voordat ik terug naar het hostel ging kocht ik wat bier bij de Lawson supermarkt. Terug in het hostel dronk ik de bier op voordat ik naar bed ging. Mark was zijn backpack al aan het inpakken.

Fortunately I was able to extinguish my hot lips and tongue with cooled milk. Before I went back to the hostel I bought some beer at the Lawson supermarket. Back at the hostel I drank the beer before I went to bed. Mark was already packing his backpack.