Japan, Tochigi Perfecture 30-08-2019 (07)

Trekking in de omgeving van Nikko

Trekking in the surroundings of Nikko

Stond al vroeg op want ik wilde een mooie wandeltocht maken door de prachtige omgeving van Nikko en wilde de drukte vóór zijn om er van te genieten. Keisuke maakte lekkere ontbijt op zijn westers. De menukaart was prachtig geschilderd met waterverf, ik vroeg aan Keisuke of hij dat zelf gemaakt had. Nee, dat was de eigenaar van Tora Guesthouse en bar. Voldaan begon ik met de wandeltocht richting het westen. Het was 5 km lopen naar het tempelcomplex. Het ging makkelijk via de hoofdweg. Onderweg begon het hard te regenen. Al had ik paraplu meegenomen maar toch vond ik snel het informatiecentrum voor de toerisme waar ik me kan schuilen en wat te stempelen.

I got up early because I wanted to make a nice walking tour through the beautiful surroundings of Nikko and wanted to get away from the crowds to enjoy it. Keisuke made tasty breakfasts in his western style. The menu was beautifully painted with watercolors, I asked Keisuke if he had made it himself. No, that was the owner of Tora Guesthouse and bar. Satisfied I started the walk to the west. It was a 5 km walk to the temple complex. It was easy via the main road. On the way it started to rain hard. Even though I had brought an umbrella with me, I quickly found the tourism information center where I could hide and what to stamp.

Toen de ergste voorbij was kon ik weer verder. Onderweg liep ik het postkantoor binnen voor een mooie rode stempel. Daarna liep ik toevallig bij de bank binnen waar ik de Chinese Yuans, Zuid-Koreaanse Wons en Amerikaanse dollars voor Japanse yens om kon wisselen. Dan is mijn portemonnee wat lichter geworden. Op een steenworp afstand bevond zich de beroemde rode Shinkyo brug die toegang bood tot het tempelcomplex. 

When the worst was over I was able to continue. Along the way I walked into the post office for a nice red stamp. Then I happened to walk into the bank where I could exchange the Chinese Yuan, South Korean Wons and US dollars for Japanese yens. Then my wallet has become a bit lighter. A stone's throw away was the famous red Shinkyo bridge that provided access to the temple complex.

Eigenlijk mag je geen gebruik maken van die brug. Naast de brug is er een moderne verkeersbrug aangelegd. Na de brug bevond zich een steile pad die paar 100 meter omhoog slingerde. Wat een klimpartij! De inspanningen werden beloond wanneer je de toegang van het tempelcomplex aankwam.

You can't actually use that bridge. A modern traffic bridge has been built next to the bridge. After the bridge there was a steep path that meandered 100 meters up. What a climb! The efforts were rewarded when you arrived at the entrance to the temple complex.

De eigenlijke toeristische attractie bevond zich ongeveer 1 km van die complex. Je loopt op een statige brede laan glooiend naar boven op, totdat je de ingang ziet, heel indrukwekkend. Het grote shrijncomplex was gewijd aan de nagedachtenis van Tokugawa Ieysau, de stichter van de Tokugawa-shogunaat die begon in 1600 en eindigde in 1867. Wat het opvalt is dat schrijncomplex heel kleurrijk uitgevoerd is ipv. de gebruikelijke sombere Japanse kleuren. 

The actual tourist attraction was about 1 km from that complex. You walk uphill on a stately wide lane, until you see the entrance, very impressive. The large shrine complex was dedicated to the memory of Tokugawa Ieysau, the founder of the Tokugawa shogunate that started in 1600 and ended in 1867. What strikes me is that shrine complex is very colorful instead of. the usual gloomy Japanese colors.

Wat je snel tegenkwam net na de ingang was de pagode. Daarna moest je weer de trappen naar boven oplopen, dan bevond zich de eigenlijke ingang tot de complex. 

What you soon encountered just after the entrance was the pagoda. After that you had to go up the stairs again, then there was the actual entrance to the complex.

Voorbij de ingang ging je linksom. Daar bevond zich een gebouw met prachtige kleurrijke houtsnijwerk die scene's met apen moeten voorstellen en je ziet ah die bekende drie apen, die horen, zien en zwijgen. Zo wordt het niet in Japan voorgesteld maar dan in andere betekenis nl. Bescherming, Veiligheid en Geluk, zo stond het op bij de souvenirs.

Past the entrance you turned left. There was a building with beautiful colorful carvings that represent scenes with monkeys and you see ah those famous three monkeys, who hear, see and remain silent. That is not how it is presented in Japan, but in a different sense, namely Protection, Security and Happiness, that is how it stood with the souvenirs.

Je liep verder langs de mooie beschilderde gebouwen totdat je de koperen lantaarn van 2000 kg ziet. Het werd in 1642 geschonken door onze VOC aan de shogun. Het verhaal vertelde dat de ornamenten die het wapen van de shogun moest voorstellen verkeerd waren. Bij zo'n vergissing zouden de koppen van onze Hollandse delegatie direct gerold werden, maar de shogun was onder de indruk en hij streekte over zijn hart tot de opluchting van de delegatie.

You walked further along the beautiful painted buildings until you see the copper lantern of 2000 kg. It was donated by our VOC to the shogun in 1642. The story told that the ornaments that the shogun's weapon had to represent were wrong. In such a mistake, the heads of our Dutch delegation would be rolled immediately, but the shogun was impressed and he stroked the delegation's relief.

Je liep door de prachtige poort die heel waanzinning versierd was met gouden ornamenten en geschilderde beeldjes. Aan de beide kanten zaten hetzelfde levensechte beelden die shogun in volle glorie zittend op tijgervel moest voorstellen.

You walked through the beautiful gate that was decorated with fancy ornaments and painted statuettes. On both sides were the same lifelike images that shogun had to imagine in full glory sitting on tiger skin.

Eenmaal door de poort bevond zich een groot tempel, die aan de buitenkant gerestaueerd wordt maar dat de binnenkant bezichtigd kon worden. Helaas is het verboden om foto's te nemen. Ik zal jullie de details te besparen, het is gewoon te veel om op te schrijven. De foto's zeggen meer dan 1000 woorden.

Once through the gate there was a large temple that is restored on the outside but that could be viewed from the inside. Unfortunately it is forbidden to take photos. I'll save you the details, it's just too much to write on. The photos say more than 1000 words.

Toen ik het complex verliet bevond zich weer een ander complex op een halve kilometer afstand, de Futarasan-schrijn. Die was in 767 gesticht door de monnik die boeddhisme in de regio introduceerde. Het is ook de laatste rustplaats van de shogun Tokugawa Ieysau. 

When I left the complex, another complex was half a kilometer away, the Futarasan shrine. It was founded in 767 by the monk who introduced Buddhism to the region. It is also the last resting place of the shogun Tokugawa Ieysau.

Opvallend detail, in een van de tempel bevond zich een gouden Boeddha geflankeerd door de twee zilveren ratten. Weer te veel om op te schrijven, kijk maar liever naar de foto's. Goed, ik verliet het complex weer en het werd steeds voller met groepen schoolkinderen die met hun juffen en meesters op excursie waren. Was blij dat ik op tijd weggegaan was. Ik ging lunchen in een koffiebar, vlakbij het keizerrijk villa. Daar heb ik stempels mee gehaald, helaas zijn ze zo versleten dat de afdrukken vaag zijn.

Striking detail, in one of the temple was a golden Buddha flanked by the two silver rats. Again too much to write on, but rather look at the photos. Well, I left the complex again and it became more and more crowded with groups of school children who went on excursions with their teachers and masters. Was glad I left on time. I went for lunch at a coffee bar, near the empire villa. I got stamps with it, unfortunately they are so worn out that the prints are vague.

Na de lunch begon mijn tweede wandeltocht door de prachtige vallei. De startpunt was het postkantoor waar ik mooie tijgerachtige stempels kreeg. Toen slenterde ik door mooie schilderachtige straatjes naar de snelstromende rivier.

After lunch my second walking tour through the beautiful valley started. The starting point was the post office where I received beautiful tiger-like stamps. Then I wandered through beautiful picturesque streets to the fast-flowing river.

Onderweg zag ik diverse momumenten, tori's, etc. Echt prachtig om te zien, ik kwam haast niemand tegen, zo sereen was dat. Toen kwam ik bij de snelstromende rivier aan en ging door een smalle paadje het bos in. Er was gewaarschuwd dat de beren rond liepen, toen werd het pas eng! Tot mijn opluchting kwam ik het bos uit en liep langs de snelstromende rivier totdat ik lange rij kinderbeelden met rode slobbertjes zag. Het waren meer dan 70 beelden die Jizo, een Bodhisattva die voor de gestorven kindjes zorgde, moest voorstellen.

Along the way I saw several monuments, toris, etc. Really beautiful to see, I hardly met anyone, it was so serene. Then I arrived at the fast-flowing river and entered the forest through a narrow path. It was warned that the bears were walking around, only then did it get scary! To my relief, I came out of the forest and walked along the fast-flowing river until I saw a long line of images of children with red slums. It was more than 70 images that Jizo, a Bodhisattva who cared for the dead children, had to present.

Daarna versmalde het pad tot een klein paadje die naar de prachtige waterval leidde. De geraas werd af en toe onderbroken door het verkeer die op een naast gelegen autosnelweg voorbij raasde, je zag door de bomen niks maar ik ving een glimpje van een wegaanwijzer. Dat was de enige smet in het prachtige natuurgebied. 

The path then narrowed to a small path that led to the beautiful waterfall. The roar was occasionally interrupted by the traffic that rushed past on a nearby motorway, you could not see anything through the trees but I caught a glimpse of a signpost. That was the only blemish in the beautiful nature reserve.

Je liep verder door die mooie vallei tot je de brug ziet. Toen ik de brug overstak was dat een eindpunt, dan kwam je weer in de bebouwde kom. Wat een prachtige wandeling.

You walked further through that beautiful valley until you see the bridge. When I crossed the bridge that was an end point, you came back to the built-up area. What a beautiful walk.

Even uitrusten op een rustplaats met een hut en drinkfontein uit de steen. Ik liep in anderhalf uur terug naar het hostel via de hoofdweg. Ik had totaal tussen 15 en 20 kilometer gelopen. Had wat blaren op mijn voeten gekregen. Ik was heel gelukkig en voldaan. Onderweg naar het hostel nam ik lekker plaatselijk gebrouwen bier uit Nikko in een slijterij annex bar. Die smaakte vrij sterk en ik maakte lekker lol met de eigenaar, die kon wel erg waarderen wat ik gedaan had.

Take a rest at a resting place with a hut and drinking fountain from the stone. I walked back to the hostel via the main road in an hour and a half. I had walked in total between 15 and 20 kilometers. Had some blisters on my feet. I was very happy and satisfied. On the way to the hostel I had a nice locally brewed beer from Nikko in a liquor store annex bar. It tasted pretty strong and I had a good time with the owner, who could really appreciate what I had done.

Terug in het hostel sliep ik een paar uurtjes tot het 's-avonds laat werd en ging weer ramen eten in hetzelfde ramen tent zoals gisteren. Ik koos voor een ander soort ramen, met miso. Wat was die heel pittig! Maar het wwerhield me niet ervan om met genoegen op te peuzelen. Ja, mijn lippen brandden heel erg. De kok wist wel een betere oplossing voor: pura pura, soort melkpudding. Eenmaal die pudding opgegeten verdwenen de brandende lippen als sneeuw voor de zon. Terug naar het hostel kocht ik weer blikken bier om soldaat te maken voordat ik ging slapen. Wat een dag!

Back at the hostel I slept for a few hours until it was late at night and went to eat ramen again in the same ramen tent as yesterday. I chose a different type of ramen, with miso. It was very spicy! But it did not stop me from enjoying myself. Yes, my lips burned a lot. The cook knew a better solution for: pura pura, kind of milk pudding. Once that pudding was eaten, the burning lips disappeared like snow in the sun. Back to the hostel I bought cans of beer to make a soldier before I went to sleep. What a day!