Malta deel/part 6 3-1-2019

Mijn laatste dag in Malta

My last day in Malta

Na het laatste ontbijt wilde Damien me leuke dingen in La Valletta laten zien voordat ik naar het vliegveld ging. We gingen weer via de veerboot naar La Valletta. Nadat we weer op vaste grond waren moest ik mijn koffer (met wieltjes) mee zeulen over de steile heuvel naar het stadscentrum. Maar het was de moeite waard toen we het postmuseum in de Archbishopstreet bereikten. Het postmuseum bestond uit 3 verdiepingen. Voor mij als filatelist was het museum erg interessant. Damien vond het ook interessant hoewel hij geen postzegels verzamelt. Malta heeft een rijke postgeschiedenis. Zie https://en.wikipedia.org/wiki/Postage_stamps_and_postal_history_of_Malta voor uitgebreid uitleg.

After the last breakfast, Damien wanted to show me nice things in La Valletta before I went to the airport. We went again by ferry to La Valletta. After we were back on solid ground I had to drag my suitcase (with wheels) over the steep hill to the city center. But it was worth it when we reached the Postal Museum in the Archbishop Street. The postal museum consisted of 3 floors. As a philatelist, the museum was very interesting to me. Damien also found it interesting although he does not collect stamps. Malta has a rich postal history. See https://en.wikipedia.org/wiki/Postage_stamps_and_postal_history_of_Malta for a detailed explanation.

Leuke details over dat museum was dat de Paus Johannes-Paul II zijn witte keppel had geschonken tijdens zijn bezoek aan Malta. Verder prachtige zwart-wit foto's over het werken in de posterijen vroeger. Verder was er een uitgebreide collectie van de eerste postzegel tot de nieuwste uitgaven. Tegenwoordig is Malta niet zo echt scheutig meer met stempels, in het bijzonder de toeritische poststempels waar ik met passie verzamel. Beneden in het museum was er een postkantoortje gevestigd. Die had als enige postkantoor toeritische poststempel in heel Malta.

Nice details about that museum was that the Pope John-Paul II had donated his white keppel during his visit to Malta. Furthermore, beautiful black and white photos about working in the postal service in the past. There was also an extensive collection from the first stamp to the latest issues. Nowadays, Malta is no longer really full of stamps, especially the tourist post stamps where I collect with passion. A post office was located downstairs in the museum. It was the only post office with tourist postmark throughout Malta.

Afscheid met Damien

Helaas na het bezoek aan het postmuseum moest Damien weer gaan werken. We namen afscheid van elkaar. Ik ging verder met Damien zijn tips langs het Nationaal Paleis naar een fort waar het oorlogsmuseum was gevestigd. Kwam op tijd bij het Nationaal Paleis aan waar er wisseling van het paleiswacht plaatsvond. Leuk om te zien hoe ze marcheerden, net als de wachters in de Buckingham Palace in Londen.

Unfortunately after the visit to the postal museum, Damien had to go back to work. We said goodbye to each other. I continued with Damien's tips along the National Palace to a fort where the war museum was located. Arrived at the National Palace in time where the palace guard was changed. Nice to see how they marched, just like the guards at Buckingham Palace in London.

Naar het oorlogsmuseum

Nadat er een wisseling van de paleiswacht liep ik verder naar een fort waar het oorlogsmuseum was gevestigd. Damien zei dat ik op tijd daar bij moest zijn om 12 uur. Daar zou iets specultairs gaan gebeuren. Ik was benieuwd er naar. Aangekomen in het oorlogsmuseum moest ik door het museum naar buiten en ik zag dat twee soldaten de kanons klaar gingen maken voor het schot. Gelukkig was ik er op tijd bij. De soldaten waren heel statig bezig alsof ze getraind waren. Toen gingen ze netjes staan voor de kanonnen met touwtjes aan hun handen. Ze bleven minutenlang staan salueren, het leek alsof het uren duurde. Toen klonk er een knal uit die kanonnen. Er klonk daarna een applaus vanuit het publiek. 

After a change of the palace guard I walked on to a fort where the war museum was located. Damien told me to be there on time at 12 o'clock. Something speculative would happen there. I was curious about it. When I arrived at the war museum I had to go outside through the museum and I saw that two soldiers were preparing the cannons for the shot. Fortunately I arrived on time. The soldiers were very stately engaged as if they were trained. Then they stood neatly in front of the guns with strings on their hands. They stopped saluting for minutes, it seemed like it took hours. Then a bang came out of the cannons. An applause was then heard from the audience.

Naar het vliegveld

Het was ook in feite een schot voor me om te vertrekken uit Malta. Mooier gebaar als afscheid kan ik niet bedenken. Ik nam de bus die naar het vliegveld Lupa bracht. Aangekomen in het vliegveld werd het weer erg slecht zodat mijn vlucht naar Charleroi met 2 uur vertraagd was. Dat was echt balen omdat ik de laatste aansluitende trein vanaf Charleroi naar huis miste. Kreeg van Ryanair kortingsbonnen voor de diner als goedmakertje van de vertraagde lucht. Ik dinerde wat en sprak met locals om de tijd te doden. Verder heb ik regelmatig contact met Serge via de Whatsapp. Die zou me online begeleiden omdat hij Charleroi kende. Eindelijk kon ik in het vliegtuig instappen.

It was actually a shot for me to leave from Malta. I can't think of a nicer gesture like saying goodbye. I took the bus to Lupa airport. Arriving at the airport the weather became very bad so my flight to Charleroi was delayed by 2 hours. That was really disappointing because I missed the last connecting train from Charleroi home. Got from Ryanair discount vouchers for dinner as a good-bye to the delayed air. I had dinner and talked to locals to pass the time. I also have regular contact with Serge via the Whatsapp. He would guide me online because he knew Charleroi. Finally I was able to board the plane.

In het vliegtuig

Eenmaal in het vliegtuig had ik lekker ruimte voorin vlakbij het cockpit. Een steward legde uit hoe te handelen en ik vroeg hem of hij wat gebaren kon maken om te begrijpen. Toevallig was er een vrouw die naast me een gebarentolk. Het contact ging vlot en makkelijk. Ik had een bekende Maltese frisdrank Kinnie meegenomen. Het smaakte citrusachtig daarna werd het erg bitter, bah! In die frisdrank was kinie er in verwerkt net als bij Schweppes tonic. Dronk maar kleine stukjes ervan totdat de fles leeg was. Het vliegtuig vertrok weer met lawaai en het was buiten donker. Ik zag de laatste lichtjes voorbij vliegen. Gedurende de vlucht van 3 uur las ik wat en deed dutjes. Zo vloog de tijd snel om.

Once on the plane I had nice space in the front near the cockpit. A flight attendant explained how to act and I asked him if he could make some gestures to understand. Coincidentally, there was a woman standing next to me, a sign interpreter. The contact went smoothly and easily. I brought a well-known Maltese soft drink Kinnie. It tasted citrusy then it became very bitter, yuck! Kinie was incorporated into that soda, just like Schweppes tonic. Drink only small pieces of it until the bottle was empty. The plane left again with noise and it was dark outside. I saw the last lights fly by. During the 3-hour flight I read something and took naps. Time flew by quickly.

Aankomst in Charleroi

Het vliegtuig plofte met een harde knal bij de landingsbaan van het vliegveld van Charleroi. Die remde zo hard dat ik naar voren geduwd was. Het vliegveld was vrij eenvoudig. Maar moest ver lopen naar het bushalte waar ik de bus naar het station van Charleroi pakte. Aangekomen in het station Charleroi-Sud was de laatste trein al vertrokken. Wilde zo ver mogelijk komen bijvoorbeeld tot Liège-Gullemis daarna eventueel met de taxi naar Maastricht, daarna wachten tot de vroegste trein naar huis 's-ochtends. Serge raadde me aan om in het hotel die tegenover het station te overnachten. Buiten het station was er een standbeeld van Robbedoes die me verwelkomt. Wat een entree in Charleroi!

The plane crashed with a loud bang at the runway of Charleroi airport. It braked so hard that I was pushed forward. The airport was fairly easy. But had to walk far to the bus stop where I took the bus to the station of Charleroi. Arriving at Charleroi-Sud station, the last train had already left. Wanted to come as far as possible, for example to Liège-Gullemis, then possibly by taxi to Maastricht, then wait until the earliest train home in the morning. Serge advised me to spend the night at the hotel opposite the station. Outside the station there was a statue of Spirou who welcomed me. What an entrance in Charleroi!

Overnachten in het hotel

Wilde van nood een deugd maken, ik had me ingeschreven bij de receptie van de Libs-hotel daarna me geinstalleerd in mijn kamer. Zag er heel mooi binnen uit. Overnachting kostte me 70 euro. Was nog niet moe en ging bij de bar bier drinken en daarna buiten een wandeling gemaakt. Het was vrij koud buiten. Terug in mijn kamer viel ik in slaap.

Wanted to make a virtue of necessity, I registered at the reception of the Libs hotel and then installed me in my room. Looked very nice inside. The overnight stay cost me 70 euros. Was not tired yet and went to drink beer at the bar and then went for a walk outside. It was pretty cold outside. Back in my room I fell asleep.