Malta deel/part4 1-1-2019

Nieuwjaarsdag

Newyear's day

Nadat we uitgeslapen waren en ontbeten hadden, moest Serge naar huis gaan. We namen afscheid van hem. Serge stapte in de bus die hem naar het luchthaven bracht in een bushalte tegenover het appartement. Tot mijn schrik kon ik mijn ID-kaart niet meer vinden. Had overal gezocht maar kon die niet meer vinden. Gelukkig had ik een kopie ervan. Damien en ik gingen naar het politieburo in Silema, zo'n 5 km verder op. Was een flinke wandeling over de heuvels. Damien stond te woord namens mij. De agent maakte een verklaring op van mijn aangifte wegens vermissing. Hij zei dat we morgen terug moesten komen om deze te ondertekenen. 

After we slept in and had breakfast, Serge had to go home. We said goodbye to him. Serge got on the bus that took him to the airport in a bus stop opposite the apartment. To my horror, I could not find my ID card anymore. Had searched everywhere but could not find it anymore. Fortunately I had a copy of it. Damien and I went to the police station in Silema, about 5 km further on. Was a long walk over the hills. Damien spoke on my behalf. The agent made a statement of my loss report. He said we had to come back tomorrow to sign it.

Lunchtijd

Aangezien de ambassade pas morgen open is wandelden we terug naar de havenkant van Sliema. Damien kende een goede kebabtent. We bestelden kebab. Die was veel lekkerder en gezonder dan in Nederland omdat er veel salade en wat brood bij geserveerd worden. Nadat we gegeten hadden gingen we eventjes naar huis. 

As the embassy is not open until tomorrow we walked back to the harbor side of Sliema. Damien knew a good kebab tent. We ordered kebab. It was much tastier and healthier than in the Netherlands because it serves a lot of salad and some bread. After we had dinner we went home for a while.

Mooie zonsondergang over de baai

We gingen lekker wandelen langs het schiereiland van Sliema, waar je de baai tegenover La Valletta kon zien. Prachtig om te zien waar de golven er tegen aan beukten en dat de zon onderging. Damien wilde de kat even aaien, maar de kat was zo slecht gehumerd dat die naar Damien uithaalde. Damien week op tijd uit. Kennelijk weet hij niet zo veel over de katten. We maakten mooie foto's aan de oever van de baai.

We went for a nice walk along the Sliema peninsula, where you could see the bay opposite La Valletta. Wonderful to see where the waves crashed against it and the sun setting. Damien wanted to stroke the cat, but the cat was so bad-tempered that it lashed out at Damien. Damien left on time. Apparently he doesn't know much about the cats. We took beautiful pictures on the bank of the bay.

Alleen op stap

We gingen weer naar huis en we gingen lekker chillen op de bank. Ik wilde lekker daarna uitgaan 's-avonds. Damien was zo moe dat hij liever thuis wilde blijven om te internetten. Ik had met hem afgesproken dat ik op tijd terug kwam en dat ik van hem van te voren appen dat ik voor de voordeur was. Ik ging naar de strandtent in de buurt om te genieten van de golven. Het weer was slechter geworden zodat de golven hoger werden. Gelukkig was de strandtent verwarmd en genoot van wat glazen wijn en bier. 

We went home again and we chilled on the couch. I wanted to go out afterwards in the evening. Damien was so tired that he would rather stay home and use the internet. I had agreed with him that I would be back on time and that I would app in advance that I was at the front door. I went to the beach bar nearby to enjoy the waves. The weather had deteriorated so that the waves became higher. Fortunately the beach tent was heated and enjoyed some glasses of wine and beer.

Toen ik terug naar Damien zijn appartement ging. De voordeur bleef dicht. Had Damien tevergeefs geappt en zijn deurbel gedrukt. Geen teken van leven. Ik probeerde contact met de eigenaar van het appartementsblok op te nemen, geen resultaat. Na een half uur ging de deur eindelijk open. Damien was echt in diepe slaap gevallen, zo moe was hij dat.

When I went back to Damien's apartment. The front door remained closed. Had Damien picked up in vain and pressed his doorbell. No sign of life. I tried to contact the owner of the apartment block, no result. After half an hour the door finally opened. Damien had really fallen asleep, he was that tired.