Tweede roadtrip 2022 (2)

Richting San Marino en Venetië

Direction to Republic San Marino and Venice

Had afgelopen nacht ook niet helemaal goed geslapen en was blij dat de zon opkwam. Het ontbijtbuffet begon vroeg en ik zag vooral zakenlieden en werkers aan het ontbijten, ik zelf ontbeet niet zo veel omdat het niet echt gezond was. Het is een uurtje rijden naar San Marino via de smalle bergwegen. Helaas zijn ze in slechte staat. Was blij toen ik de grens van San Marino passeerde. San Marino is echt klein bergachtig landje, een van de oudste republieken ter wereld met eigenaardige gewoontes. De hoofdstad zelf lag bovenop de berg en is autovrij. Moest parkeren bij de lager gelegen plaats Borgo Maggoire waar er kabelbaan naar de hoofdstad ging. Makkelijker gezegd dan gedaan, want het parkeerterrein was bomvol en er was maar een plekje vrij, dus tegen de steile helling. Parkeerautomaat was lastig te bedienen maar dankzij de hulp van de locals lukte het.

Hadn't slept quite right last night either and was happy that the sun was rising. The breakfast buffet started early and I mainly saw businessmen and workers having breakfast, I myself did not eat so much because it was not really healthy. It is an hour's drive to San Marino via the narrow mountain roads. Unfortunately, they are in poor condition. Was happy when I crossed the border of San Marino. San Marino is a really small mountainous country, one of the oldest republics in the world with peculiar customs. The capital itself was on top of the mountain and is car-free. Had to park at the lower town Borgo Maggoire where there was cable car to the capital. Easier said than done, because the parking lot was packed and there was only one spot available, so against the steep slope. Parking meter was difficult to operate but thanks to the help of the locals it worked.

Boven aangekomen was het uitzicht fantasisch, je kon ook de zee bij Rimini zien. Hoofdstad Città San Marino is omgeven door het oeroud stadsmuur. Vrijwel alle gebouwen zijn nog in originele staat alsof het niks veranderd was sinds de Middeleeuwen. Minpunt was dat er veel winkels voor de souvenirs en goedkopere elektronica, juwelen, etc. Het is vergelijkbaar met Luxemburg waar de prijzen iets lager zijn. Ging naar het toeritisch bureau annex postzegel- en muntmuseum. Tegen de betaling van 5 euro kreeg ik visum en stempel op mijn paspoort. Het postzegel- en muntmuseum was erg interessant. Helaas kon men geen stempel krijgen van de museumwinkel. Alle 10 postkantoren verspreid over San Marino hebben eigen toeritisch datumstempel, dus ik moest kaarten onder de envelop in de postbus doen en je kreeg ze thuis mooi afgestempeld. Hieronder wat voorbeelden:

When you arrived at the top, the view was fantastic, you could also see the sea near Rimini. Capital Città San Marino is surrounded by the ancient city wall. Almost all buildings are still in their original state as if nothing had changed since the Middle Ages. Downside was that there were many shops for the souvenirs and cheaper electronics, jewelry, etc. It is similar to Luxembourg where prices are slightly lower. Went to the tourist office annex stamp and coin museum. For the payment of 5 euros I got visa and stamp on my passport. The stamp and coin museum was very interesting. Unfortunately, one could not get a stamp from the museum shop. All 10 post offices scattered throughout San Marino have their own tourist date stamp, so I had to put cards under the envelope in the P.O. Box and you got them nicely stamped at home. Here are some examples:

Wandelde rond rond het stadsmuur en zag diverse musea zoals de vampiermuseum of de martelmuseum, tja puur om de toeristen aan te trekken. 

Walked around the city wall and saw several museums such as the vampire museum or the torture museum, well purely to attract the tourists.

De stad was zo compact dat het kort duurde maar ik genoot van de mooie sfeervolle straatjes en het werd tijd om verder te gaan. Ging terug met de kabelbaan naar beneden. Onderweg naar Rimini tankte ik goedkoop benzine, €1,50 per liter aan de bochtige 4-baans weg. 

The city was so compact that it took a short time but I enjoyed the beautiful atmospheric streets and it was time to move on. Went back with the cable car down. On the way to Rimini I refueled cheap petrol, €1.50 per liter on the winding 4-lane road.

Tot Rimini was er veel stoplichten tot de autostrade. Om naar Venetië te gaan heb je 2 keuzes: grote omweg via de autostrade óf via de gewone weg door de Po-vlakte. Ze kosten allebei evenveel tijd. Ik koos voor de laatste omdat ik de tolkosten en hoge benzineverbruik kon vermijden en dat ik veel interessants kon zien onderweg. Er was maar een nadeel, dat is de vrachtverkeer. Inhalen is praktisch bijna onmogelijk en er waren ook vele snelheidscontroles. De laatste stuk was veel interessanter vanwege de vele bruggen over de zijrivieren van Po en over de lagunes. Ik had een echte motelkamer geboekt in Dolo vlakbij Venetië waar ik mijn auto direct kon parkeren. 

Until Rimini there were many traffic lights up to the autostrade. To go to Venice you have 2 choices: large detour via the motorway or via the normal road through the Po plain. They both take the same amount of time. I chose the latter because I could avoid the tolls and high gas consumption and that I could see a lot of interesting things along the way. There was only one disadvantage, that is the freight traffic. Overtaking is practically impossible and there were also many speed checks. The last part was much more interesting because of the many bridges over the tributaries of Po and over the lagoons. I had booked a real motel room in Dolo near Venice where I could park my car directly.

Aangekomen in Dolo heb ik bij de receptie informatie ingewonnen hoe ik zonder auto in Venetië kan komen. Leuke vriendelijke en behulpzame receptioniste zegt pak maar gewoon de trein want het station was maar een paar kilometers verderop. Waarom niet? Ik liet mijn koffer onuitgepakt in mijn motelkamer achter en toog naar het station. Het station was nogal kaal en er was een kaartjesautomaat. Ondanks de engelstalige uitleg was het erg ingewikkeld om te bedienen maar kreeg hulp van een leuke dame. In no time was het geklaard. Aangekomen op het perron was er een schutting waar er achter een hogesnelheidslijn liep. Wanneer de HST langs reed trilde het wachthokje zo erg alsof er een aardbeving gaande was. 

Arriving in Dolo I gathered information at the reception how to get to Venice without a car. Nice friendly and helpful receptionist says just take the train because the station was only a few miles away. Why not? I left my suitcase unpacked in my motel room and headed to the station. The station was rather bare and there was a ticket machine. Despite the English explanation it was very complicated to operate but got help from a nice lady. In no time it was done. Arriving at the platform there was a fence behind which there was a high-speed line. When the HST drove by, the waiting booth shook so much as if an earthquake was going on.

Na een half uurtje wachten kwam de dubbeldeks stoptrein aan. De rit duurde 3 kwartier vanwege de stops en ging via de zeebrug grote kopstation Venezia Saint-Lucia binnen. Het had liefst 22 perrons dat voor Venetië amper 60.000 inwoners heeft. Vergelijk maar eens met Utrecht CS met maar 14 perrons heeft. Het kroeilde van de toeristen alsof het een mieren-kolonie betrof. Buiten het station zag je meteen de bekende grachten met wachtende roeiers en bootbussen (vaporetti's). Je kon ook wandelen via de smalle stegen en bruggetjes. Overal waren er vele standen en winkeltjes waar men souvenirs verkoopt, echt overkill dus. 

After half an hour of waiting, the double-decker stop train arrived. The ride took 3 quarters of an hour because of the stops and entered the large terminus Venezia Saint-Lucia via the sea bridge. It had no less than 22 platforms that have barely 60,000 inhabitants for Venice. Compare with Utrecht CS with only 14 platforms. It crept with tourists as if it were an ant colony. Outside the station you immediately saw the famous canals with waiting rowers and boat buses (vaporetti's). You could also walk through the narrow alleys and bridges. Everywhere there were many stands and shops where people sell souvenirs, so really overkill.

Eenmaal over de brug bevindt men zich in het centrum met vele steegjes, grachten en bruggetjes die doorsneden wordt door Canal Grande. Hoewel het hoogseizoen net voorbij was, was het nog redelijk druk met toeristen. Als men naar Sint-Marcoplein of Rialtobrug wilde moet men goed uitkijken naar kleine oude gele borden die er naar wezen. Ze hingen niet overal bij de straathoeken, dus men moet wel gissen of je in de juiste richting bevond. Soms lijkt het wel een labryrinth, dat maakt wel spannend. 

Once over the bridge you are in the center with many alleys, canals and bridges that are bisected by the Grand Canal. Although the high season had just ended, it was still fairly busy with tourists. If you wanted to go to St. Mark's Square or Rialto Bridge, you have to look out for small old yellow signs pointing to it. They didn't hang everywhere at the street corners, so one has to guess if you were in the right direction. Sometimes it looks like a labryrinth, which makes it exciting.

Na een uurtje ronddwalen vond ik het Sint-Marcoplein met bijbehorende beroemde gebouwen zoals het Dogenpaleis, Sint-Marcokathedraal, de stadstoren en de hoge sokkel met standbeeld van de iconische leeuw met vleugels. 

After an hour of wandering around I found St. Mark's Square with accompanying famous buildings such as the Doge's Palace, St. Mark's Cathedral, the city tower and the high pedestal with statue of the iconic lion with wings.

Nadat ik met mijn ogen over hele plein uitgekeken had, liep ik langs de Brug der Zuchten waar er vroeger de gevangenen van het Dogenpaleis over deze bruggetje naar het gevangenis geleid werden, naar de Rialtobrug. 

After looking out over the entire square with my eyes, I walked along the Bridge of Sighs where the prisoners of the Doge's Palace used to be led over this bridge to the prison, to the Rialto Bridge.

Bij de terugweg richting Sint-Lucia Centraalstation stuitte ik toevallig het hoofdpostkantoor die nog open was. Het was druk met locals binnen en zocht het filatelieloket (spazio filatelico). Vroeg aan de locals of het adres klopte. Si zeiden ze, maar het filatelieloket bestond niet meer. Zo kon ik geen filatelieloketstempel scoren, maar had wat oude kaarten met postzegels en stempels gekocht.

On the way back to Sint-Lucia Central Station I happened to come across the main post office that was still open. It was busy with locals inside and looked for the philately counter (spazio filatelico). Asked the locals if the address was correct. Si they said, but the philately counter no longer existed. So, I could not score a philately counter stamp, but had bought some old cards with stamps and stamps.

 

Teleurgesteld verliet ik het postkantoor en had intussen honger gekregen. Wilde geen fastfood eten waar het overal te krijgen was en vond een goede restaurant. Bestelde driegangen menu waaronder heerlijke spaghettigerecht. Die smaakte beetje pittig met geraspte kaas wat een genot, vergezeld door grote fles Moretti bier. Tutti picobello! Het was intussen vrij donker geworden en liep weer richting het station. Weer een half uurtje wachten tot de bijna lege trein weer vertrok. Aangekomen in Dolo reed ik terug naar het motel. Bij de receptie waren er diverse automaten aanwezig maar helaas geen bier om mee de warme avond af te sluiten. Toch maar vroeg naar bed want er wachtte me een lange rit naar het zuiden.

Disappointed, I left the post office and had become hungry in the meantime. Didn't want to eat fast food where it was available everywhere and found a good restaurant. Ordered three-course menu including delicious spaghetti dish. It tasted a bit spicy with grated cheese what a delight, accompanied by a large bottle of Moretti beer. Tutti picobello! In the meantime it had become quite dark and walked back towards the station. Another half hour wait for the almost empty train to leave. Arriving in Dolo I drove back to the motel. At the reception there were several vending machines available but unfortunately no beer to end the warm evening. Still early to bed because a long drive to the south awaited me.