Tweede roadtrip 2022

Richting Oostenrijk

To Austria

Om de files vanwege de vele wegwerkzaamheden door Duitsland te vermijden reisde ik 's-nachts. De eerste gedeelte was het lekker droog, dus de tempo ging omhoog. Bij mijn eerste pauze aan de Moezelbrug bij Koblenz bleek dat de restaurant gesloten was. Ik moest ook zo nodig naar de WC. Bij gebrek aan beter pieste ik achter de bomen. Er kwam een Poolse koerier aan rijden. Zijn vrouw als passagier vroeg in gebaren of ze zich kon wassen. Helaas niet. Teleurgesteld gingen ze de Autobahn weer op. Ik volgde hun voorbeeld maar. Het weer werd geleidelijk slechter. Na Karlsruhe ging het echt stortregenen. Het bleef maar doorgaan. Toen de Autobahn zich splitse (originele substandaard tracé van Reichsautobahn van bijna 90 jaar oud) barstte de hel los, felle bliksemflitsen alsof de fotoflitser direct voor mijn ogen ging flitsen. Echt griezelig was dat. Voelde als een vloek van de nazi's. Na de smalle tunnel kwam eindelijk opluchting, dat het weer geleidelijk opklaarde.

To avoid the traffic jams due to the many roadworks through Germany, I travelled at night. The first part it was nice and dry, so the pace went up. During my first break at the Moselle bridge near Koblenz it turned out that the restaurant was closed. I also had to go to the toilet if necessary. For lack of better, I peed behind the trees. A Polish courier arrived. His wife as a passenger asked in gestures if she could wash herself. Unfortunately not. Disappointed, they went back on the Autobahn. I followed their example. The weather gradually got worse. After Karlsruhe it really started to rain. It went on and on. When the Autobahn split (original substandard route of Reichsautobahn of almost 90 years old) all hell broke loose, bright flashes of lightning as if the photo flash was going to flash directly before my eyes. That was really creepy. Felt like a Nazi curse. After the narrow tunnel finally came relief, that the weather gradually cleared up.

Het werd 's-morgens vroeg toen ik in Ulm arriveerde om te tanken en te ontbijten in het stadscentrum. Parkeerde bij het centraal station en ging te voet naar de markt bij de Ulmer Dom. Heerlijke verse geuren kwamen me tegemoet. Ik kocht een broodje bij de bakkerwagen met echte ouderwetse oven. Verder kocht ik lekkere ham bij de ambachtelijke slager. Daarna haalde ik kop koffie en ging buiten lekker ontbijten.

It was getting early in the morning when I arrived in Ulm to refuel and have breakfast in the city center. Parked at the main train station and went on foot to the market at ulmer dom. Delicious fresh scents met me. I bought a sandwich at the bakery cart with a real old-fashioned oven. I also bought tasty ham at the traditional butcher. Then I got a cup of coffee and went outside for breakfast.

Goed uitgerust ging ik weer verder richting Bad Waldsee. Het begon alweer te stortregenen. Het Schwabische landschap was heel mooi, maar kon niet echt genieten doordat ik goed moest uitkijken. En ik werd er gek van dat er steeds meldingen kwam op mijn navigatiescherm, zo zelfs om de 5 minuten. Aangekomen in Bad Waldsee ging ik naar het Erwin Hymer museum. Het is niet zomaar een streek museum, maar heuse museum opgedragen aan de bekende caravan- en camperbouwer Hymer, die een fabriek heeft in Bad Waldsee. Het gebouw zag er echt indrukwekkend uit. In het museum was er leuk slingerend looproute van de oudste caravans tot nieuwste modellen uit de hele wereld.

Well rested I continued towards Bad Waldsee. It started to rain again. The Swabian landscape was very beautiful, but could not really enjoy because I had to watch out. And it drove me crazy that there were always notifications on my navigation screen, even every 5 minutes. Arriving in Bad Waldsee I went to the Erwin Hymer museum. It is not just a regional museum, but a real museum dedicated to the well-known caravan and camper builder Hymer, who has a factory in Bad Waldsee. The building looked really impressive. In the museum there was a nice winding walking route from the oldest caravans to newest models from all over the world.

Er waren stands waar men achter bepaalde toeritische plekken foto's kon maken, was bij de entree inbegrepen. Ik koos de achtergrond van de Rialtobrug in Venetië. Het was een automatische foto-apparaat maar om de foto te krijgen moet men over 14 dagen via hun website downloaden. Helaas was er op dit moment een storing in hun computer zodat het geheugen helemaal uitgewist werd. Niks foto helaas!!!

There were stands where one could take pictures behind certain touristic places, was included in the entrance. I chose the background of the Rialto Bridge in Venice. It was an automatic photo device but to get the photo one has to download from their website in 14 days. Unfortunately, at this time there was a malfunction in their computer so that the memory was completely erased. Nothing photo unfortunately!!!

Teleurgesteld droop ik af en ging weer verder richting Lindau aan de Bodensee. Het weer klaarde weer op en mijn stemming werd beter. Was 4 jaar geleden in Lindau geweest en had er leuke herinneringen aan gehouden. En ging parkeren bij de vasteland en ik merkte dat er veel oudere toeristen rondliepen. Wilde weer eten in de Essbahnhof met leuke eigenaar en kok bekend met Beierse keuken. Tot mijn schrik bestond die restaurant niet meer en was omgebouwd tot Döner kebab eettentje. Mijn eetlust verdween op slag. Ook de bekende restaurants met Beierse keuken bestonden niet meer. Het was vooral door de lockdowns vanwege covid-19. Er waren helaas meer Döner kebabs en pizza tentjes bijgekomen. Wat verder op in het centrum vond ik echt biologisch restaurant gespecialiseerd in Schwabische keuken, toen kwam mijn eetlust weer terug. Bestelde deftiges Essen (worstensalade) met Hell bier.

Disappointed, I drifted off and continued towards Lindau on Lake Constance. The weather cleared up again and my mood got better. Had been in Lindau 4 years ago and had kept nice memories of it. And went to park at the mainland and I noticed that there were many older tourists walking around. Wanted to eat again in the Essbahnhof with nice owner and cook familiar with Bavarian cuisine. To my horror, that restaurant no longer existed and had been converted into a Döner kebab eatery. My appetite disappeared instantly. The well-known restaurants with Bavarian cuisine also no longer existed. It was mainly due to the lockdowns due to covid-19. Unfortunately, there were more Döner kebabs and pizza places. A little further up in the center I found a real organic restaurant specialized in Swabian cuisine, then my appetite came back. Ordered deftiges Essen (sausage salad) with Hell beer.

Het was echt genieten en moest weer verder. Aangezien de Oostenrijkse Autobahntolvignet pas vanaf morgen geldig was ging ik gewoon binnendoor via Bregenz en Dorbirn naar de hotel in Schwarzenberg (niet te verwarren met Schwarzenberg in Oost-Duitsland waar ik lang geleden daar geweest was). De hotel was prachtig hoog gelegen in de bergen. Het was lang en stevig klimmen door de haarspeldbochten. Bij het inchecken was de hotel zeer modern ingericht met nieuwste snufjes, ook voor de ski-fans tijdens de winter. Ik installeerde me in de eenspersoonskamer en zocht de volgende overnachting uit. En sliep een paar uurtjes tot de dinertijd. Toen werd het tijd om te dineren en bestelde echte Spätzle met kaas en salade. Tot mijn schrik kreeg ik een grote portie voorgeschoteld en kon maar de helft opeten. Gelukkig had de oberin begrip voor. Ging buiten in het terras van de mooie uitzicht te genieten met bier, voordat ik naar bed ging.

It was really enjoyable and had to move on. Since my Austrian Autobahn toll vignette was only valid from tomorrow, I just went inside via Bregenz and Dorbirn to the hotel in Schwarzenberg (not to be confused with Schwarzenberg in East Germany where I had been there a long time ago). The hotel was beautifully located high up in the mountains. It was long and brisk climbing through the hairpin bends. At check-in, the hotel was very modernly furnished with the latest gadgets, also for the ski fans during the winter. I settled into the single room and looked for the next overnight stay. And slept for a few hours until dinner time. Then it was time to dine and ordered real Spätzle with cheese and salad. To my horror, I was served a large portion and could only eat half of it. Fortunately, the waitress understood. Went outside in the terrace to enjoy the beautiful view with beer, before I went to bed.